کیا با این فیلم و این صحنه و موسیقیش خاطره دارن ؟ کیا هنوز فیلم شعله رو دوست دارن؟ سینمای هند معمولا سینمای سطح پایینی بوده اما شعله یه چیز دیگه بود خداییش . چند وقت قبل تونستم نسخه دوبله اصلیش رو بدون سانسورهای مسخره اینا گیر بیارم و بردم خونه . جالب این جا بود که من و غزاله که دوست داشتیم هیچ ، بنیامین و دانیل هم طرفدارش شدن و خوششون اومده.
Bottom of Form
اگه روزی یک ونیم میلیارد تومن در بیارین خوبه؟ کارخونه و شرکت هم نداشته باشین و سرمایه گذاری خاصی هم جایی نکرده باشین ها . ارث پدری هم نباشه و همه اش به دست خودتون حاصل شده باشه و فقط یه آدم 26ساله باشین . دوست دارین؟ اصلا مگه میشه ؟ مگه داریم ؟
بله داریم
توی این دنیا واقعا یه چیزایی آدم میبینه که شاخ در میاره . امروز دیدم فوربس پردرآمدترین سلبریتی سال قبل رو اعلام کرده که 170میلیون دلار به عبارتی 600میلیارد تومن !! پارسال کاسبی کرده و اون کسی نیست جز خانم تیلور سویفت خواننده سبک پاپ و کانتری آمریکایی که فقط هم 26سالشه ! کسی که دارای بیشترین فالوورهای اینستاگرام هم هست با 75میلیون دنبال کننده ! و دارای پرفروش ترین آلبومهای موسیقی با 40 میلیون خرید و 130میلیون بار دانلود .
بابا ، ترکونده این دختره که . چی کار داره می کنه این جوری موفق شده ؟ چند تا از ویدیوهاش رو دیدم . بد نبود ولی نه این جور دیگه آخه . بخت و اقبال می خواد به یکی روی بیاره این میشه ها
دقیقاً اولین فیلمی که دیدم و فهمیدم فیلم متفاوتیِ ، فیلم خانه دوست کجاست کیارستمی بود اونم وقتی که راهنمایی بودم. اون موقع خیلی با فیلم حال نکردم ولی این توی ذهن من موند که فیلمش متفاوت بود ، با فیلمهایی که معمولا می دیدم یه چیزیش فرق داشت . بعدها ، سالها بعد این فیلم رو یه بار دیگه دیدم و یه کتاب از کیومرث پوراحمد خوندم که دستیار کارگردان بود و درباره پشت صحنه این فیلم نوشته بود و فیلمنامه هم شاملش می شد . بعد از اون فیلم رو تهیه کردم و چندین بار دیدم . توی این سالهای اخیر کم پیش نیومده که فیلم رو حدقل سالی یه بار یا دوبار تماشا نکرده باشم و هر بار کشف و شهودی تازه سهراب گونه بهم دست داده .
خوبی عباس کیارستمی بزرگ این بود که با یه فیلم و دو فیلم تموم نشد . استعدادش و دیدگاه متفاوت و خاصش به زندگی و سینما از اون یه شخص تمام نشدنی ساخت که با هر فیلمش می تونست شما رو سورپرایز کنه . دیدن هر فیلم جدیدش یه اتفاق تازه بود . فیلمهای اولی ها ، خانه دوست کجاست ، مشق شب ، کلوزآپ ، زندگی و دیگر هیچ ، زیردرختان زیتون ، طعم گیلاس ، باد ما را خواهد برد ، ده ، کپی برابر اصل ، شیرینش رو دیده بودم و آخرین فیلمی که ازش دیدم مثل یک عاشق بود که تماماً در ژاپن ساخته شده بود.
حیف شد که از بین ما رفت . زود رفت . می تونست اقلا 10 – 15 سال دیگه بمونه و فرهنگ ما رو پربارتر کنه .
روحت شاد استاد بزرگوار
فیلمبرداری ما تموم شد و برگشتیم تهران .
این رو شنیدین که طرف پای گوده و می گه لنگش کن که ؟ واقعا واقعا تا آدم خودش پاش وسط نباشه به سختی یه کار پی نمی بره . این همه در این باره که مثلا برای ساخت یه پلان سینمایی بارها و بارها فیلم گرفته شده تا یکیش مورد قبول واقع بشه ولی خب تا خودم لمسش نکردم که . . .
فیلمی که قراره ما بدیم بیرون فقط 3 دقیقه است ولی بی اغراق تا الان ساعتهای زیادی قبلش صحبت کردیم و بحث و نظرات مختلفی داشتیم . یه روز تو تهران تمرین کردیم ، دو روز کامل توی بابلسر وقت گذاشتیم دنبال لوکیشین و بازیگر و بعد فیلمبرداری و دنگ و فنگ های خودش و تازه راش هامون الان دستمونه و باید بریم برای مراحل بعدی که تدوین و صدا گذاری و فلان و بیساره و چه بسا سر گنده هه هنوز زیر لحاف باشه!!
اما خداییش تجربه خوب و دلچسبی بود و من شرح اون دو روز رو براتون جداگونه خواهم نوشت .
برای پیوستن به گروه تلگرامی کافه رگبار روی این لینک کلیک کنید