کافه رگبار

اهل طهرانم . روزگارم بد نیست . . .

کافه رگبار

اهل طهرانم . روزگارم بد نیست . . .

شعله ، 42سال در اوج




                              

کیا با این فیلم و این صحنه و موسیقیش خاطره دارن ؟ کیا هنوز فیلم شعله رو دوست دارن؟ سینمای هند معمولا سینمای سطح پایینی بوده اما شعله یه چیز دیگه بود خداییش . چند وقت قبل تونستم نسخه دوبله اصلیش رو بدون سانسورهای مسخره اینا گیر بیارم و بردم خونه . جالب این جا بود که من و غزاله که دوست داشتیم هیچ ، بنیامین و دانیل هم طرفدارش شدن و خوششون اومده.



Bottom of Form

 

یک کیهان خوب



                           


تبریک می گم به استاد کیهان کلهر، سیامک آقایی و سیامک جهانگیری که آلبومشون به سرپرستی یویوما و آهنگسازی و نوازندگی استادکلهر برنده جایزه ِگرَمیِ بهترین موسیقی جهانی در پنجاه و نهمین دوره این رویداد شد.
 
یویوما یکی از بزرگ‌ترین و معروف‌ترین ویولن‌سل نوازان معاصر به همراه گروه موسیقی جاده ابریشم که شماری از برجسته ترین نوازندگان جهان از جمله کیهان کلهر عضو آن هستند، به عنوان بهترین موسیقی جهانی در سال 2017 انتخاب شد و یکی از «جوایز گرمی / Grammy Awards» را به خود اختصاص داد.
 
جایزه گرمی که توسط «آکادمی ملی علوم و هنرهای ضبط / National Academy of Recording Arts and Sciences» اهدا می شود، دقیقاً معادل اسکار در حوزه موسیقی است .
«
یویوما» در رابطه با چگونگی شکل‌گیری ایده اولیه جاده ابریشم گفته است: «در طول سفرهای متعددی که به نقاط مختلف دنیا داشتم، همواره عقاید، مذاهب و فرهنگ‌های قدرتمندی که توانسته بودند کشورهای صاحب تمدن چندین هزار ساله را تحت‌تاثیر قرار دهند مرا شگفت‌زده می‌کرد و همواره می‌اندیشیدم که چگونه می‌توان از تلفیق و ترکیب موسیقی فرهنگ‌ها و تمدن‌های مختلف به صداهای جدیدی دست یافت.» از کشور ایران علاوه بر کیهان کلهر (کمانچه)، سیامک آقایی (سنتور) و سیامک جهانگیری (نی) نیز به عنوان نوازنده با این گروه همکاری کرده‌اند.

 

پیشونی ، منو کجا می شونی؟


اگه روزی یک ونیم میلیارد تومن در بیارین خوبه؟ کارخونه و شرکت هم نداشته باشین و سرمایه گذاری خاصی هم جایی نکرده باشین ها . ارث پدری هم نباشه و همه اش به دست خودتون حاصل شده باشه و فقط یه آدم 26ساله باشین . دوست دارین؟ اصلا مگه میشه ؟ مگه داریم ؟


بله داریم


توی این دنیا واقعا یه چیزایی آدم میبینه که شاخ در میاره . امروز دیدم فوربس پردرآمدترین سلبریتی سال قبل رو اعلام کرده که 170میلیون دلار به عبارتی 600میلیارد تومن !! پارسال کاسبی کرده و اون کسی نیست جز خانم تیلور سویفت خواننده سبک پاپ و کانتری آمریکایی که فقط هم 26سالشه ! کسی که دارای بیشترین فالوورهای اینستاگرام هم هست با 75میلیون دنبال کننده ! و دارای پرفروش ترین آلبومهای موسیقی با 40 میلیون خرید و 130میلیون بار دانلود .


بابا ، ترکونده این دختره که . چی کار داره می کنه این جوری موفق شده ؟ چند تا از ویدیوهاش رو دیدم . بد نبود ولی نه این جور دیگه آخه . بخت و اقبال می خواد به یکی روی بیاره این میشه ها


 

بدرود عباس


دقیقاً اولین فیلمی که دیدم و فهمیدم فیلم متفاوتیِ ، فیلم خانه دوست کجاست کیارستمی بود اونم وقتی که راهنمایی بودم. اون موقع خیلی با فیلم حال نکردم ولی این توی ذهن من موند که فیلمش متفاوت بود ، با فیلمهایی که معمولا می دیدم یه چیزیش فرق داشت . بعدها ، سالها بعد این فیلم رو یه بار دیگه دیدم و یه کتاب از کیومرث پوراحمد خوندم که دستیار کارگردان بود و درباره پشت صحنه این فیلم نوشته بود و فیلمنامه هم شاملش می شد . بعد از اون فیلم رو تهیه کردم و چندین بار دیدم . توی این سالهای اخیر کم پیش نیومده که فیلم رو حدقل سالی یه بار یا دوبار تماشا نکرده باشم و هر بار کشف و شهودی تازه سهراب گونه بهم دست داده .


خوبی عباس کیارستمی بزرگ این بود که با یه فیلم و دو فیلم تموم نشد . استعدادش و دیدگاه متفاوت و خاصش به زندگی و سینما از اون یه شخص تمام نشدنی ساخت که با هر فیلمش می تونست شما رو سورپرایز کنه . دیدن هر فیلم جدیدش یه اتفاق تازه بود . فیلمهای اولی ها ، خانه دوست کجاست ، مشق شب ، کلوزآپ ، زندگی و دیگر هیچ ، زیردرختان زیتون ، طعم گیلاس ، باد ما را خواهد برد ، ده ، کپی برابر اصل ، شیرینش رو دیده بودم و آخرین فیلمی که ازش دیدم مثل یک عاشق بود که تماماً در ژاپن ساخته شده بود.


حیف شد که از بین ما رفت . زود رفت . می تونست اقلا 10 – 15 سال دیگه بمونه و فرهنگ ما رو پربارتر کنه .


روحت شاد استاد بزرگوار


صدا ، دوربین ، حرکت ...


فیلمبرداری ما تموم شد و برگشتیم تهران .


این رو شنیدین که طرف پای گوده و می گه لنگش کن که ؟ واقعا واقعا تا آدم خودش پاش وسط نباشه به سختی یه کار پی نمی بره . این همه در این باره که مثلا برای ساخت یه پلان سینمایی بارها و بارها فیلم گرفته شده تا یکیش مورد قبول واقع بشه ولی خب تا خودم لمسش نکردم که . . .


فیلمی که قراره ما بدیم بیرون فقط 3 دقیقه است ولی بی اغراق تا الان ساعتهای زیادی قبلش صحبت کردیم و بحث و نظرات مختلفی داشتیم . یه روز تو تهران تمرین کردیم ،  دو روز کامل توی بابلسر وقت گذاشتیم دنبال لوکیشین و بازیگر و بعد فیلمبرداری و دنگ و فنگ های خودش و تازه راش هامون الان دستمونه و باید بریم برای مراحل بعدی که تدوین و صدا گذاری و فلان و بیساره و چه بسا سر گنده هه هنوز زیر لحاف باشه!!

 

اما خداییش تجربه خوب و دلچسبی بود و من شرح اون دو روز رو براتون جداگونه خواهم نوشت .



 برای پیوستن به گروه تلگرامی کافه رگبار روی این لینک کلیک کنید