چند دقیقه قبل این صحنه عالی و انسانی رو دیدم .جوان فرانسوی که از غم شکست تیم فوتبالش به پرتغال در فینال جام ملتهای اروپا داره توی استادیوم گریه می کنه و کودکی پرتغالی کنارش می ره و دستش رو می گیره و اون رو دلداری میده و هم رو بغل می کنن.
این قدر این صحنه عالی و انسانی و احساس برانگیز بود که بی اختیار بغض کردم و اشکم دراومد .
ای کاش ... ای کاش ... ای کاش همه ماها مثل اون کودک پرتغالی جوونمرد و انسان و مهربون بودیم ... ای کاش
واقعا لایک داشت.
چه خوب که هنوز ادمهایی هستند که دیگران را دوست دارند هر وقت رانندگی می کنم ارزو می کنم ادمها اینقدر پشت فرمون به چشم دشمن بهم نگاه نمی کردن
راست میگی . واقعا این تنش بیش از حد توی رانندگی ترسناکه
لوتی لوتی ملخاتیم.
واقعاً تاثیرگذاره بخصوص وقتی که مقایسه میکنم با اینکه سر همین مسابقه هموطنان کاسه داغتر از آش، رفتن صفحه اینستاگرام بازیکن فرانسه رو بستن به فحش.
دقیقا تفاوت رو میشه خوب دید متاسفانه
جوانمردی رو دوست دارم
منم
مرسی که باعث شدید منم این رو ببینم!!!
خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم.
یه فوتبال! چقدر میتونه قلبها رو بهم نزدیک کنه. یا اینطور بگم، یه فوتبال چقدر میتونه کمک باشه تا برای نزدیک شدن قلبها کاری کنیم.
----
شاید بگید بی ربط باشه ولی
یاد دو تا تفکر و فرهنگ افتادم و اینکه ممکنه ما با کدومش بزرگ شده باشیم:
همه بد هستند مگر خلافش ثابت شه.
همه خوب هستند مگر خلافش ثابت شه.
فوتبال به نظر منم ورزش جمعی و آموزشی خوبیه از هر جهت برای یه جامعه مفیده