من خاطره باز

دیروز بعد از اتمام کلاسام دیگه نرفتم سر کار و با باران خانوم رفتیم دوتایی ،مجردی ، بیرون ! (آره دیگه لبخند بزنین ، وقتی شمام دارای دو فروند بچه بشین می فهمین که اگه یه موقعی بتونین با زنتون تنها باشین یعنی مجردی هستین !! ) یه کفشی برام خریده بوده که بزرگ بود و رفتیم عوضش کردیم و بعد راه افتادیم بریم دانیال رو از مهدکودک برداریم و بعدش هم بنامین رو از مدرسه . قبل از اون هم از داروخانه دارو خریدیم و اسم بنیامین رو کلاس انگلیسی نوشتیم که آموزش زبان دوم رو شروع کنه . دم کلاس زبان یه خشکبار فروشی ای بود که من به طور اتوماتیک رفتم تو و شانسی دست گذاشتم روی یه خوراکی ای و پرسیدم که این چیه که فهمیدم راحت الحلقومه و تندی کمی راحت الحلقوم خریدم و دوتایی تو ماشین خوردیم .

به باران گفتم وقتی من نوجوون بودم اولین بار اسم و تعریف خوشمزگی راحت الحلقوم رو توی رمان نوجوانانه شیر ، کمد و جادوگر نوشته لوئیس که چند سال پیش هم فیلمی از روش ساخته شد به اسم نارنیا ، خوندم و فهمیدم یه خوراکی خوشمزه ای به این اسم وجود داره ، حالا اصل نوشته چه شیرینی ای بود معلوم نیست ولی مترجم که به اسم همین راحت الحلقوم ترجمه کرده بود ولی نمی دونم که چی شده بود که تا حالا نتونسته بودم بخورم و این بار اوله که دارم می خورمش !

دوتایی کمی خندیدیم و بعد باران گفت برام جالبه که تو معمولا اولین اتفاقایی که برات رخ داده رو به یاد داری در حالی که من این طوری نیستم . باران راست میگه من خیلی از اولین چیزها رو یادمه .مثلا این که اولین باری که کتاب تن تن خوندم کجا بود ، اولین باری که اسکی کردم و از دره پرت شدم پایین چجوری بود ، اولین باری که لازانیا خوردم ، اولین باری که یه مرغ گردون درسته رو خوردم ، اولین باری که دست یه دختر دیگه رو تو دستم گرفتم ، اولین باری که قصه های مجید رو خوندم ، اولین باری که توی دروازه 11 گل خوردم و یه سری از این اولین بارهای دیگه .

یعضی آدما تو زندگیشون همین جوری جلو می رن و کاری به خاطره ها و گذشته هاشون ندارن ، اما من ظاهرا از اون دسته نیستم و مدام نگاهم به گذشته است و با خودم مرور خاطرات می کنم . خاطره بازم دیگه . و نمی دونم این صفت خوبیه یا نه . شما چی میگین؟