می زنیم به جاده

خدمت رفقای خودم عرض کنم که من یه آدمیم که به رغم این که از سفر رفتن و دیدن جاهای جدید خیلی خوشم میاد و اصلا هم آدم سختگیری نیستم که وقتی می رم سفر باید یه امکانات ویژه ای باشه تا به من خوش بگذره ، ولی راستش توی سفر رفتن خیلی تنبلم و یه جورایی ترجیح می دم که همون کار روتینی رو که همیشه می کنم انجام بدم یعنی صبح از خونه برم سر کار و شب هم برگردم .

نمی خواد بگین که این دیگه چه صیغه ایه  و خودم معترفم که این جوری ام دیگه و شما بیش از این ما رو نزنین که افتاده را زدن جوانمردی نیست !

اما این قبولی ما تو رشته محیط زیست یه تاثیراتی برای من داشته که یکیش این بود که متوجه شدم که اگه می خوام یه طبیعت مرد درست حسابی باشم و الکی نرفته باشم دانشگاه و وقت و پول خود رو هدر نداده باشم اینه که پاشنه هام رو ور بکشم و بزنم به جاده و به دل طبیعت و خب این جوری مجبورم از اون پیله ای که توشم خارج شم و بذارم سفر رفتن عادت ثانویه من هم بشه.

روی همین حساب آخر این هفته برنامه ای رو با یکی از این جی اوهایی که باهاشون در ارتباطم هماهنگ کردم که بریم سفر دو روزه کویر و کوه ،سمتای دامغان و راستش این برای من یه چیز کاملا جدیده و تا حالا توی گردش کویری به این شکل نبودم .

خلاصه ای ایران ، ما دیگه راه افتادیم !