دوست دوستامون باشیم یا دشمناشون ؟

دوستان سلام

مدتیه که نمی دونم چرا این قدر دور و برم شلوغ پلوغ شده که نتونستم به روال همیشه به طور روزمره مطلب بنویسم ؟ البته نمی دونم که می دونم . توی این دو هفته اخیر هم تو کار سرم شلوغ بود ( داشتیم برای نمایشگاه صنعت آماده می شدیم و بعد در اون شرکت کردیم و بعد جمع آوری غرفه و تبعات بعدیش ) و هم این که کلاسام تقریبا شروع شده بود و می رفتم دانشگاه هم این که دو نوبت مریض شدم ! ( این دیگه آخرش بود ) و هم این که چند تا از این چیز میزا که به وقتش توضیح خدمتتون می دم .

اما خب منم و این کافه و نمی تونم ولش کنم به امان خدا پس دوباره ما اومدیم و ما رو تحمل نمایید . برای امروز نوشته خوبی رو توی وبلاگی دیدم که دست به نقد براتون این جا میارمش . چیزی نوشته که من باهاش هم نظری دارم ولی جای بحث داره اگه جا داشت تو نوشته بعدی و اگه نداشت فقط تو کامنتا می شه روش گپ زد فعلا رخصت . برین و بخونینش :

این نوشته رو توی وبلاگی به اسم یک ذهن زیبا خوندم : پدر مادر های زمان قدیم با اینکه از نظر مالی و تکنولوژی در فقر بودن اما وقتی بچه هاشون با کسی دعواش می شد، بهشون هشدار می دادند که باید بری باهاش دوست بشی و دعوا معنی نداره (مادر من این دیدگاه قشنگ رو برام به یادگار گذاشته و از زمان بچگی نه تنها خودش با همه مهربون بوده بلکه به ما هم یاد داده که دیگران رو دوست داشته باشیم) اما تو این عصر تکنولوژی کم ندیدم پدر مادرای امروزی رو که به بچه شون می گن: اگه فلانی تو رو زد، تو هم بزنش.
این استراتژی "هر کی تو رو زد، تو هم بزنش" می تونه آغاز جنگهای نوینی در دنیا باشه که مبداء ش ایران بوده باشه یا مثلن کشور های جهان سوم

...

پینوشت : این نوشته یه جورایی داره فرق یه منطقه عقب افتاده مثل خاورمیانه رو که به هر دادار دودوری بدشون نمیاد سر هم رو ببرین با منطقه ای مثل اروپا داره نشون میده به مولا !