یه مشت مال خریم ما !

دیروز که مطلب چرایی خشونت داعشی ها رو به نقل از روزنامه دیلی تلگراف آوردم ، مطلبی که در چند سایت دیگه هم بازنشر پیدا کرده بود ، چند تا از دوستان به درستی من گفتند که منبع رو ذکر کنم و این به صداقت نزدیک تره . البته من هم این رو ذکر کرده بودم و نگفته بودم که مطلب رو خودم نوشتم اما این منو یاد معضل عدم کپی رایت در ایران انداخت که ما ملت به هیچ وجه رعایت حقوق بقیه مردم دنیا رو نمی کنیم .

همین چند وقت پیش کتاب خاطرات الکس فرگوسن چاپ شده بود و کلی در نقاط مختلف دنیا فروش کرده بود این جا خیلی راحت چند تا ناشر کتاب رو ترجمه کردند و فروختند و یه قرون هم به فرگوسن ندادند و دادش رو در آوردن که این عملا دزدیه ولی دستش به جایی بند نشد . ترجمه کتابهای هری پاتر رولینگ هم همین جوری شد و خیلی راحت ترجمه کردند و فروختند .

دانلود و کپی فیلمهای خارجی هم همین طوره . الان خیلی از سینماگرهای ما گله می کنن که چرا مردم می رن کپی فیلمهای ما رو می بینن ولی ازشون می پرسم خودشون فیلمهای آمریکایی رو چجوری دارن تماشا می کنن ؟ غیر از اینه که یا خودشون غیر قانونی دانلود می کنن یا کسی که این کار رو کرده براشون میاره ؟ همین چند وقت صداسیما سریال هفت سنگ رو کپی نعل به نعل سریال آمریکایی خانواده مدرن ساخت و یه گوشه ای هم ذکر نکرد که این کار رو کرده .

بقیه مردم که از نرم افزارهای کامپیوتری استفاده می کنن چی ؟ چند درصد از ویندوزای توی مملکت دزدی نیست !؟ کرک کردن و شکوندن قفل بقیه نرم افزارهای کاربردی دیگه هم همین طور . به راحتی می ریم کرکش می کنیم و حالش رو می بریم

و از این فهرست باز هم میشه تهیه کرد . این واقعیتیه که عملا همه ما داریم با این جنسهای دزدی زندگی می کنیم و چه بسا امورات زندگیمون از اون راه بگذره و آب هم توی دلمون تکون نمی خوره .