درباره مرگ ناغافل رابین ویلیامز

                                                       

از رابین ویلیامز نقشهای روی پرده اش رو می شناختم ، نقش آدمهای شاد و مهربون و دلسوزش رو . میمیک صورتش نرم و مهربون بود و خواه ناخواه آدم بهش علاقمند می شد . کم دیدم نقش منفی بازی کنه و اگه بازی می کرد نتیجه ترسناک می شد مثل تصویر قاتلی که در بی خوابی با آل پاچینو بازی کرده بود و هیچ کس گمان نمی برد همچین آدم آرومی قاتل باشه . فیلمهای کمدی و سرخوش زیادی بازی کرده بود .نقش روانشناسش در ویل هانتینگ خوب خیلی قوی و استخون دار بود . این رابین ویلیامز روی پرده بود .

از اعتیادش خبر نداشتم ، از گرفتاریهاش خبر نداشتم تا وقتی که ناگهان خبر مرگ مشکوکش که ممکنه حتی خودکشی هم باشه عالمگیر شد . براش غصه دار شدم . چه می دونیم آدمهای دور و اطراف ما چه درد و غمهایی رو پشت چهره شون مخفی می کنن و باهاش می سوزن و می سازن ؟