کافه رگبار
اهل طهرانم . روزگارم بد نیست . . .کافه رگبار
اهل طهرانم . روزگارم بد نیست . . .درباره من
به وبلاگ رگبار خوش آمدید . در این جا ،من از خودم می نویسم ، از دلمشغولی های روزانه ام ، از خانواده ام ، از دوستانم . به محیط زیست توجه می کنم ، به اقتصاد و سیاست می پردازم ، سعی می کنم مقوله فرهنگ و کتاب جایگاه ویژه ای داشته باشد .
ادامه...
پیوندها
بایگانی
- آذر 1398 1
- مرداد 1398 1
- خرداد 1397 1
- آذر 1396 2
- آبان 1396 6
- مرداد 1396 1
- خرداد 1396 3
- اردیبهشت 1396 6
- فروردین 1396 5
- اسفند 1395 4
- بهمن 1395 4
- دی 1395 1
- آبان 1395 6
- مرداد 1395 1
- تیر 1395 6
- خرداد 1395 5
- اردیبهشت 1395 7
- اسفند 1394 1
- بهمن 1394 7
- دی 1394 2
- آذر 1394 5
- آبان 1394 8
- مهر 1394 4
- شهریور 1394 18
- مرداد 1394 12
- اردیبهشت 1394 1
- فروردین 1394 3
- اسفند 1393 10
- بهمن 1393 14
- دی 1393 14
- آذر 1393 19
- آبان 1393 19
- مهر 1393 7
- شهریور 1393 11
- مرداد 1393 12
- تیر 1393 16
- خرداد 1393 10
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 11
- اسفند 1392 15
- بهمن 1392 15
- دی 1392 11
- آذر 1392 21
- آبان 1392 18
- مهر 1392 12
- شهریور 1392 21
- مرداد 1392 20
- تیر 1392 20
- خرداد 1392 15
- اردیبهشت 1392 19
- فروردین 1392 6
- اسفند 1391 9
- آذر 1391 18
- آبان 1391 19
- مهر 1391 1
- شهریور 1391 1
- مرداد 1391 1
- تیر 1391 1
- فروردین 1391 1
- اسفند 1390 1
- بهمن 1390 1
- دی 1390 1
- آذر 1390 1
- آبان 1390 1
- مهر 1390 1
- شهریور 1390 1
- مرداد 1390 1
- تیر 1390 1
- خرداد 1390 1
- اردیبهشت 1390 1
- شهریور 1389 1
- مرداد 1389 1
- تیر 1389 1
- خرداد 1389 1
- اردیبهشت 1389 1
- فروردین 1389 1
- اسفند 1388 1
- بهمن 1388 1
- دی 1388 1
- آذر 1388 1
- آبان 1388 1
- مهر 1388 1
- شهریور 1388 1
- مرداد 1388 1
- تیر 1388 1
- خرداد 1388 1
- اردیبهشت 1388 1
- فروردین 1388 1
- اسفند 1387 1
- بهمن 1387 1
- دی 1387 1
- آذر 1387 1
- آبان 1387 1
جستجو
یوزپلنگ ها می دوند
شیخ حسن حین تماشای بازی دیشب
قبل از بازی دیشب ، من تنها امیدم به کارلوس کروش بود و خدا رو شکر من رو سربلند کرد !
نیجریه تیم واقعا قوی ای بود اما نمی تونست جلوی ما عرض اندام کنه و بازی خودش رو به نمایش بذاره فقط به خاطر این که بازیکنای ما عین یه یوزپلنگ دوندگی داشتند مسافت طی شده ای که اعلام شده این بوده : نیجریه 96 کیلومتر (میانگین هر بازیکن 8 کیلومتر) ، ایران 105 کیلومتر (میانگین 9کیلومتر) و این عدد برای تیم ما که همیشه تو دوندگی کم میاورد عالی بود . بازیکنای ما تو همه زمین می دویدند و نمی ذاشتن اونا بازی عادیشون رو بکنن برای همین بازی نیجریه ای ها به چشم نمی اومد و این تاکیتک کروش بود .
این بازی نتیجه مطلوبی برای ما داشت . اما بازی چند روز دیگه که با آرژانتین مسیه یه چیز دیگه است . یه بازی رویایی و به امیدخدا فراموش نشدنی برای تیم ما . تو بازی دیروز بچه ها خیلی جاها دستپاچه بودند و زود توپ رو لو می دادند اما امیدوارم برای بازی با آرژانتین فقط به این فکر کنن که دارن با یکی از بهترین تیمای دنیا که بهترین خط حمله ها رو داره بازی می کنن و از بازیشون لذت ببرن .
همه لذت ببریم .
به امید پیروزی :)
یعنی آقای رگبار الان اگر دم دستم بودی شما!
بابا منم درسته خیلی فوتبالی بودم از بچگی ولی به هر حال یه خانم هستم و با همه بی اطلاعی ام از فوت و فن فوتبال متوجه شدم که اینا دیشب خیلی بد بازی کردند. صرفا نتیجه گرفتن که مهم نیست. اینا اصلا نمی تونستن یه پاس کاری ساده توی زمین انجام بدن. فقط دفع توپ می کردن در صورتی که یار هم تیمی شون چند قدم اون طرف تر ایستاده بود. البته نیجریه هم خیلی خوب بازی نکرد. بچه ها اگر درست بازی میکردن می تونستن نیجریه رو ببرن. نیجریه خط حمله اش خیلی بد بازی کرد. بازی با یوگسلاوی رو یادتونه تو جام 98؟ که باختیم ؟ اون بازی بود نه بازی دیشب.
منم نمی گم بازی زیبایی بود . نه به نظرم کسل کننده ترین بازی جام بود تا الان . اما می گم با توجه به این که تیم ما ضعیف تر از اونا بود تونست اونا رو مهار کنه .
اما قبول دارم که بازیکنای ما نمی تونستن 30 ثانیه حفظ توپ کنن
چی بگم رگبار؟!
اومدم فقط سلام و روز بخیر بگم
من چندان پیگیر فوتبال و شرایط و غیره اش نیستم و مثل شما بازیهای جام جهانی فعالم می کنه. اما مطمئنم میشه در مورد تیم های ایرانی، با توجه به مدل جوگیر شدن و حماسه آفریدنامون
، تا حدی به شانس و اقبال معتقد بود. ایشالا که شانس باهامون یار باشه و سوراخ سوراخ از زمین نیایم بیرون
چرا عمو حسن تنها داره تلوزیون می بینه؟
نکنه متارکه کرده!!
قشنگ تر بود این عکس عکس خانواده عمو حسن بود که تلوزیون می دید
نه این قدر روتوش شده!!
راست میگی ها . یه جورایی انگار کسی تو خونه نیست و این تنهایی نشسته
در رابطه با صحبت سهیل باید بگویم اگر همسر و فرزندان ایشان را ببینیم باید از تعجب شاخ در بیاوریم! یادمان باشد که ایشان هم جزیی از فرهنگ نفی هر کسی بغیر از "مردان غیور" (!) هستند.
یک خاطره برایتان بگویم از یک دوست اروپایی که زمانی در یک کارخانه در لبنان مشاور بود. یکبار یک "مهندس" لبنانی او را ناهار به خانه دعوت کرد. این دوست هم با هدیه کوچکی برای فرزند این همکار به منزلشان می رود اما موفق به دیدار و آشنایی با این فرزند و همسر جناب مهندس نمی شود. موقع خروج از خانه و خداحافظی می بیند که همسر و فرزند جناب مهندس در حال ناهار خوردن از پس مانده ظروف هستند.
روزی دیگر یکی از "کارگران" که اصالتا اسراییلی و یهودی بود او را به خانه اش دعوت می کند و مثل بار قبل، ایشان با یک هدیه کوچک به مهمانی میرود. اینبار ناهار دور هم و دور یک سفره صرف می شود و همسر و فرزندان این آقای "کارگر" غذای گرم و تازه صرف می کنند و در گفت و گپ هم شرکت می کنند و ناچار نیستند در پستو بمانند و پس مانده سرد شده دیگران را بخورند.
در مثل مناقشه نیست البته. این فقط مشتی ست نمونه خروار و آنچه که بطور کاملا اتفاقی یک اروپایی از فرهنگ اسلامی متوجه شده است.
باید بگم متاسفانه حق با شیرینه . خیلی از مردای ما هنوز براشون سخته که زنشون رو نشون بقیه بدن .
عکس یه حالت مصنوعی داره. ولی اگه زنش هم بود مصنوعی تر میشد. چون مجبور میشد با چادر مشکی بشینه فوتبال ببینه. مضحک میشد!
حالا خدا رو شکر که از شکست مفتضحانه نجات پیدا کردیم. بازی خوبی بود.البته در حد تیم ما.امیدوارم بازی با آرژانتین هم آبرومندانه باشه.
شایدم چادرگل گلی !! خب چه میشه کرد دیگه؟
در مورد پاسخی که به شیرین دادی باید بگم تو اطرافیان خودم چنین خصلتی ندیدم. حتی پدرم هم که مال نسل قبله مشکلی نداشت و خانواده ما مدام در حال پیدا کردن دوستان جدید بود. به نظرم بیشتر یه عادت فرهنگیه و ربطی هم به مذهب نداره. همسر من توی یه خانواده خشک مقدس بزرگ شده ولی اونم مشکلی با موضوع نداره.
خب نیره جان من فکر می کنم کم نیستند امثال شما و خانواده شما . کما این که ما هم مثل شماهاییم ولی این طوری که من مردم رو می بینیم خیلیهاشون مثل شما فکر نمی کنن و هنوز زن براشون عورت محسوب می شه و کسی نباید اونا رو ببینه و حتی تو انظار عمومی اسم زنشون رو صدا نمی کنن که مبادا ....