درختکاری ما در کهریزک

آقا الانه که دارم این کلمات رو واسه شما تایپی می کنم دلم می خواد یه ماساژور حرفه ای بیاد و همه کت و کول و کمرم رو ماساژ و مشت و مال بده ، هر مدلی هم داد بده ، از مشت و مال حمومی گرفته تا ماساژ سوئدی و تایلندی !

احتمال 90درصد ذهنتون داره می ره سمت این که دیروز خونه تکونی عید کردم و به این روز افتادم ولی باید بگم که نوچ و اون هنوز مونده و این کوفتگی بدن بنده از بابت فقره دیگه ایه . راستش دیروز برای من و باران و بنیامین روز خیلی خوبی بود. با یه عده از رفقای جدید و با یه اتوبوس راه افتادیم به سمتی و سر از کهریزک ،جنوبی ترین نقطه تهرون درآوردیم . همیشه کهریزک برای من یادآور دو تا چیز بوده . اول آسایشگاه سالمندانش دوم زندانش که توش زدن چند نفر رو نفله کردن . حالا برای من یاد آور دو تا چیز دیگه هم میشه . یکی درختکاری ای که اون جا با اهل و عیال انجام دادیم ،دوم مرکز بازیافتو پردزاش زباله ها که چند کیلومتر اون ور ترش بود .

راستش مرکز زباله ها مرکز خیلی جالب و خاصی برای من بود و فردا دربارش براتون مفصل می نویسم که نکات واقعا جالب و تکون دهنده ای برای شخص من داشت و فکر کنم شمام از خوندش مستفیذ شین !

اما امروز براتون درباره درخت کاری عظیمی می نویسم که ما و یه عده زیاد دیگه ای که اون ها هم از جاهای دیگه اومده بودن . اون جا قبلا مرکز دفن زباله ها بود یه زمین بزرگی به مساحت حدود 200هکتار که شهرداری روی اونا به ضخامت 1 متر خاک ریخته و تبدیل شده به چندین تپه گنده که حالا دارن اون رو درختکاری انجام می دن .

اون جا برای جماعت بیل گذاشته بودن با کلنگ و دبه آب و نهال های درخت و جاهای مشخصی که ما باید درختا رو اون جا می کاشتیم . ما بودیم و یه جماعت چندصد نفره که به سرعت برق و باد بیابون برهوت رو تبدیل به درختزاز می کردن ! یه جورایی انگاری که مسابقه بود .

من و باران و بنیامین هم یه تیم شدیم و شروع کردیم . باران خانوم نقش مدیریتی حمایتی رو به عهده داشت و بنده و بنی هم بیل و نهال به دست جلو می رفتیم و زمین رو آباد می کردیم . آقا و خانومی که شما باشین از ساعت 9 تا 11 تیم سه نفره ما روی هم 19 تا درخت کاشت . حالا شما ببین منی که مدتهاست فعالیت بدنی اون جوری نداشتم نباید بدن درد بگیرم ؟!

      

این ها رو تا این جا داشته باشین تا فردا که بقیه اش رو که راجع به مرکز اصلی زباله هاست براتون بنویسم .

فعلا رخصت