تو بچه های محیط زیست ،من کسی رو فعال تر از محمد درویش در عرصه آنلاین و اینترنت نمی شناسم . اون سالهاست که مخاطبای خودش رو از این گروه اینترنت برو ، پیدا کرده و تونسته یواش یواش دغدغه های زیست محیطی رو به متن گروهی بالقوه از ایرانیانی ببره که مستعد دریافت و پذیرش این واقعیات بوده اند . وب سایتی راه اندازی کرده ، وبلاگی درست کرده ، توی تلویزیون حضور پیدا کرده ، توی رادیو گفتگو می کنه ، توی روزنامه ها مقاله می نویسه و همه اش دل سوزی می کنه برای طبیعت و زیست بوم این سرزمین . تلاشهای اخیرش برای حمایت از یوزپلنگ ایرانی و معرفی اون به وسیله تیم ملی فوتبال در برزیل رو می بینیم .
خبر خوبی هفته قبل شنیدم که در سازمان جدید محیط زیست قبول مسئولیت کرده تا آموزش و مشارکت مردمی رو رشد و ارتقاء بده و این بهترین پستی بودکه می تونستند به محمد درویش عزیز بدهند . خودش تو صفحه فیس بوکش نوشته :درود بر دوستان عزیز و مهربانم. سپاس از شور و مهری که در دنیای مجازی در پی شنیدن خبر قبول مسئولیتم در حوزه اموزش و مشارکت مردمی دادید و ببخشید اگر نتوانستم یک به یک به همهی تبریکها پاسخ دهم؛ مشارکت، آموزش و محیط زیست، حوزهای است که... فکر میکنم اگر دچار لکنت نشود و به درستی چرخش به چرخد، چرخ طبیعت ایران هم خواهد چرخید. زیرا باورم این است که دولت بدون ملت حرفی برای گفتن ندارد و به ویژه در حوزه محیط زیست باید با روشنگری و ظرفیتسازی بایسته تلاش کرد تا این مهم بیشتر از هر حوزهی دیگری تحقق یابد. ایمان دارم که دست به دست هم خواهیم توانست گامهای بلندی برداریم و به کمک یکدیگر حال طبیعت ایران را بهتر کنیم. به همین دلیل همچنان دریافتکننده نظرات و پیشنهادها و انتقادهای شما هستم. همچنین به زودی برنامه کاری خود را بر روی وب منتشر خواهم کرد. سرفراز و برفراز باشید و بمانید .
از درویش حمایت کنیم با پیشنهادهامون ، با انتقادهامون و با همکاری هامون .
. . .
کامنت برگزیده
باران پاییزی گفته :
حمد درویش انسان بزرگیه. من توی یه NGO محیط زیستی توی گیلان فعالیت می
کردم با خیلی از بزرگان محیط زیست که واقعن زحمت کشیدن و خون دل خوردن در
این عرصه کار کردم:مه لقا ملاح و تیمش که در کل ایران فعالیتهای محیط زیستی
رو نهادینه کردن، دکتر کهرم عزیز، مرحوم هرمز اسدی که برای فک های خزری
زحمت کشید و در راه محیط زیست جان خود رو فدا کرد، مژگان جمشیدی نازنین که
با دل نترسش خیلیها رو توی سازمان کذایی محیط زیست به زانو در آورد و محمد
درویش و انجمن سازمانها و مراتع که دلسوزانه از زمانی که شناختمشون تلاش بی
شائبه ای از خودشون نشان دادن.
سال 87 و در گیرودار قطع درختان کهنسال
در استان گیلان به حق محمددرویش و تیمشون از هیچ کوششی کم نگذاشتن در حمایت
از این درختان کهنسال و در همایشی هم برای گروه محیط زیستیمون ارائه دادند
آگاهتر مون کردند نسبت به این موضوع.
تبریک به آقای محمد درویش که این
پست دولتی بهشون تعلق گرفت و استاد کهرم نازنین که مشاور رییس سازمان محیط
زیست ایران شدند که انصافن شایسته ی چنین عنوانهایی هستند.
امیدوارم وجود بی خودیها و سازناکوکها اذیتشون نکنه و بتونن کارشون رو با قدرت هر چه تمام تر پیش ببرند.
ممنون
از شما که رسالت این بزرگ مرد رو عنوان کردید و امیدوارم بتونیم حمایشن
کنیم که حفظ محیط زیست به کمک تمام مردم نیاز داره نه قشر و گروه خاصی.
ایشون را نمیشناختم.
ممنون از معرفی ایشون.
به امید اینکه پستها و مناصب به افراد مورد اعتماد و مجرب در همون زمینه داده بشه. در همه زمینه ها.
شاید باید آرام آرام خوشبین شد.
شاید . . .
من متاسفانه با این بزرگوار اشنایی ندارم ولی همین که شما معرفی نمودید کافیست...من نیز برای ایشون موفقیت رو در این عرصه ی پردردسر آرزومندم...پردردسر به این خاطر که ما تو این مملکت خودمون هنوز خیلی راه داریم تا برسیم به این نکته که همه مون بایستی حافظ محیط زیست اطرافمون باشیم و در این زمینه و رعایت موارد حفاظتی و نظافتی کلا مردمی تنبل هستیم....
خب بله . ولی فکر کنم این تنبلی هم علتی داره و یکی از اون مهمترین هاش ناآگاهی عامه است که این چه خسارتی به ما خواهد زد
آشنایی نداشتم باهاشون
ایمدوارم بتونن به مردم ناآگاه و بی خیال ما تلنگری بزنن.
منم همین طور . امیدوارم تدابیری اندیشیده بشه که این دغدغده رو به متن مردم بیارن
انتخاب بهترین وبلاگ فصل پاییزِ وبلاگستان آغاز شد
شاید شما بهترین باشید...
شاید !!
محمد درویش انسان بزرگیه. من توی یه NGO محیط زیستی توی گیلان فعالیت می کردم با خیلی از بزرگان محیط زیست که واقعن زحمت کشیدن و خون دل خوردن در این عرصه کار کردم:مه لقا ملاح و تیمش که در کل ایران فعالیتهای محیط زیستی رو نهادینه کردن، دکتر کهرم عزیز، مرحوم هرمز اسدی که برای فک های خزری زحمت کشید و در راه محیط زیست جان خود رو فدا کرد، مژگان جمشیدی نازنین که با دل نترسش خیلیها رو توی سازمان کذایی محیط زیست به زانو در آورد و محمد درویش و انجمن سازمانها و مراتع که دلسوزانه از زمانی که شناختمشون تلاش بی شائبه ای از خودشون نشان دادن.
سال 87 و در گیرودار قطع درختان کهنسال در استان گیلان به حق محمددرویش و تیمشون از هیچ کوششی کم نگذاشتن در حمایت از این درختان کهنسال و در همایشی هم برای گروه محیط زیستیمون ارائه دادند آگاهتر مون کردند نسبت به این موضوع.
تبریک به آقای محمد درویش که این پست دولتی بهشون تعلق گرفت و استاد کهرم نازنین که مشاور رییس سازمان محیط زیست ایران شدند که انصافن شایسته ی چنین عنوانهایی هستند.
امیدوارم وجود بی خودیها و سازناکوکها اذیتشون نکنه و بتونن کارشون رو با قدرت هر چه تمام تر پیش ببرند.
ممنون از شما که رسالت این بزرگ مرد رو عنوان کردید و امیدوارم بتونیم حمایشن کنیم که حفظ محیط زیست به کمک تمام مردم نیاز داره نه قشر و گروه خاصی.
چه کامنت خوب و پرباری باران عزیز !
بازوان این دوستان عزیزی که اسم بردی پرتوان باد و همین طور خیلی از دلسوران این آب و خاک که اسمشون جایی برده نمیشه ولی به محیط زیست این کشور خدمت می کنند
خدا را شکر که کار را به کاردان سپرده اند ، امیدوارم که هم مسئولین اختیارات به ایشون بدهند و هم عوامی مثل من ، همکاری فکری و عملی با این ارگانها داشته باشند
آره والا کار رو دادن دست آدمش .