پیروزی اراده

چند شب قبل که فیلم کن – تیکی (Kon – Tiki) ،محصول 2012 ، رو گذاشتیم و دیدیم ، فیلمی که کاندیدای اسکار بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان هم بود چیزی به ذهنم رسید که بد نیست به شماها هم بگم .

حقیقتا ساختار فیلم من رو خیلی جذب نکرد . شاید به خاطر این که به نظرم اون داستان ظرفیت 118دقیقه رو نداشت . شاید اگه در 90دقیقه جمعش می کرد فیلم خاص تر و جذاب تری هم می شد . البته صحنه های قشنگ و چشم نواز از اقیانوس توش کم نیست و حقیقتا تلاش اون گروه برای عبور از اقیانوس و رسیدن به خشکی فقط با یه کلک ابتدایی قابل توجه هم هست .

کن تیکی داستان واقعی یه گروه نروژی است که برای اثبات یه نظریه به جامعه آن روز دنیا که با کلکهای ابتدایی بود که اهالی پرو با طی 3500کیلومتر به جزایری در اقیانوس آرام مهاجرت کردند خودشون اون کلک رو می سازندو راهی اقیانوس می شوند .

                                                         

حالا نکته ای که من می خوام به شما بگم چیه ؟ این هست که آدم وقتی می بینه این اروپایی ها و اعقابشون ،آمریکایی ها ، الان آقای دنیا هستند بی خود و بی جهت نبوده . یارو نروژیه خونه زندگیش رو ول کرده خودش رو تو مهلکه انداخته که بتونه نظریه اش رو اثبات کنه ( حالا اثبات این نظریه چه فایده ای برای این بابا داشته رو من نمی دونم ) . این اروپایی ها همشون همین طوری بودند ،تلاش گر و پیگیر.

همین کشف قاره آمریکا به دست اینها مگه جز با همت و اراده به دست اومده ؟ می خوام بگم که اگه این ها موفق اند چون اجدادشون پوستشون کنده شده تا همه دنیا رو زیر سلطه خودشون در بیارن . با خوردن و خوابیدن نبوده که نبوده .

تو این صدها سالی که ما در غفلت و تعصبات کور زندگی کردیم امثال همین نروژیه کارها کرده اند کارستان .

....

کامنت برگزیده

آقای خونه گفته : حرف شما در مورد اراده و ... درست ولی فرض کن شما خودت همین فردا تصمیم بگیری کل ایران رو پیاده طی کنی. حالا به هر هدفی. کی ازت حمایت میکنه؟ مسائل مالی خانواده‌ت چی میشه؟ اصلاً چه نهاد حمایتی هست؟
یکی از دوستان که تو فنلانده از طرف محل کارش تشویق شده بره تو دو ماراتن شرکت کنه و لباسی بپوشه که روش آرم "محافظت از حیوانات بی‌خانمان در خطر انقراض" هست. یعنی اسپانسرش شدن. بره دو هفته تمرین کنه و بعدشم بدوه و این مدت ماموریت محسوب بشه و ...
اینکه ما تنبل شدیم و فرهنگش نیست و ... درست. خودم قبول دارم. ولی نمیشه توقع داشت یهو همه متحول بشیم. مثل این میمونه که شما بچه‌تو به امان خدا رها کنی و بعدش که نرفت درس نخوند بگی عجب بچه‌ی .. هست. شما میبریش مدرسه، هزینه‌هاشو تقبل میکنی، حالا اون یا مستعد از آب درمیاد و خودشم تلاش میکنه و به مدارج بالا میرسه؛ یا اینکه نصفه کاره ول میکنه که دیگه واقعاً خودش مقصره.
خدایی کی تو ایران از چنین کاری حمایت میکنه؟ یه خانم میره با هزار مصیبت و مسخره‌بازی رکورد شنا تو آب آزاد رو میشکنه بعدش میگن چون لباست مورد تأئید ما نبوده رکوردت ثبت نمیشه. تلاش و پیگیری رو از اون بنده‌خدا بپرس.