راز بابک

خیلی ها از حلقه مخاطبای این وبلاگ ، جوگیریات رو به خوبی میشناسن و فکر کنم همشون با من موافق باشن که وبلاگ آبرومند بسیار موفقیه . یعنی در عین این که مطالب خوب و خواندنی و سطح بالایی می نویسه .جذب مخاطبش عالیه . وبلاگای دیگه ای رو هم می شناسم که در سطح بابک و شاید بالاتر هم می نویسن ولی این قده مورد توجه نیستن و مخاطب ندارن . دلیل چیه؟

با بابک هفته قبل مصاحبه ای شد که خواندنیه (لینکش رو تو وبلاگش می تونین به راحتی پیدا کنین ) . نکاتی رو گفت که به نظرم راز بخشی از این موفقیت رو بیان می کنه . بابک گفته : " وبلاگ نویسی کار وقت گیریه و من خیلی از اوقات رو پای کامپیوترم بودم .... وبلاگ نویسی کار اعتیاد آوریه .....وبلاگ بزرگترین تفریح و سرگرمی من توی زندگیه ..... شاید درست تر این باشه که بگم بخشی از زندگی منه."

نکته رو متوجه میشین ؟ به وبلاگش علاقه زیادی داره و براش وقت می ذاره . براش یه چیزی بعد از 50تا چیز دیگه نیست. نمی دونم توی زندگی واقعیش چه موقعیتی رو داره ولی فکر کنم که همین پشتکار و جدیت رو توی کار و زندگی خودش هم داشته باشه و این طور آدم ها در همه ارکانشون آدمهای موفق و پیشرویی هستند . آدمهایی که کارهاشون رو جدی می گیرند و براشون وقت می ذارن .

خیلی از ماها توی زندگیهامون آدمهای موفقی نیستیم . گله می کنیم و غر می زنیم که چرا دنیا حق ما رو بهمون نمیده چرا رشته مناسب قبول نشدیم ؟ چرا درآمد خوبی نداریم ؟ چرا شغلمون رو دوست نداریم ؟ چرا .... ؟ چرا ....؟ ولی این رو توجه نمی کنیم که برای موفقیت در تک تک این کارها باید باید فکر و ذکرمون اون کار باشه تا موفق بشیم . این حلقه مفقوده ماست .  

...

کامنت برگزیده

سنجاقک گفته :
کاملا موافقم و میدونم تا این اولیه ...خواستن حل نشه ...توانستن بی خود وقت صرف می کنه...همین.