دهلیز قصاص در ایران

قصاص اسلام حکم بسیار خوبی بوده ، در زمان خودش . زمانی بوده که اسلام برای مقابله به مثل ،حدی تعیین کرده . به بشر خشن و وحشی و زیاده خواه اون موقع گفته که اگه کسی دستت رو شکست و خواستی انتقام بگیری فقط همون دستش رو بشکن ،شکمش رو هم سفره نکن . اگه یه چشمت رو کور کرد تو هم همون چشمش رو کور کن نه جفت چشماش رو . اگه زنت رو کشت تو زنش رو بکش جون بچه اش رو هم نگیر ، اگه . . .

میل به انتقام همیشه بوده و هنوز هم هست . چند بار شده وقتی بچه بودین و همکلاسیتون از روی شیطنت روی دفتر مشقتون خط کشیده شما هم همون کار رو سرش در آوردین ؟ یا حتی زیاده روی کرده باشین و دفترش رو پاره کرده باشین؟ این حس همیشه بوده و بشر نسبت به مایملکش حس ویژه ای داره و نمی ذاره کسی بهش تعرض کنه .ولی خشم ، انسان رو از حودش به در می کنه و باعث میشه تو انتقام زیاده روی کنه . اسلام اومد این انتقام گرفتن رو برای بشر اون موقع محدود کرد به همون مورد آسیب دیده شده .

تا این جا کار اسلام قابل قبول و ستودنی بود.

اما مشکل امروزه قصاص به نظر من از این جا داره شروع می شه که زمان احکام اسلامی که به نوعی برگرفته از فرهنگ قبیلگی عرب بوده هنوز بدون تغییرات چندانی داره برای بشر امروز نیز اجرا می شه . مثلا هنوز که هنوزه میزان دیه ای که برای یه انسان در نظر گرفته میشه با شتر محاسبه می شه !

سوال من واقعا اینه که آیا هنوز فرهنگ ایرانی ما این قده نباید رشد کرده باشه که دیگه مجازات مرگ نداشته باشیم؟ نمی گم کسی که جان انسان دیگه ای رو سهوا یا عمدا گرفته نباید مجازات بشه خب چرا باید بشه ولی کشتن راه چاره است آخه ؟ چیزی که دیگه راه برگشتی درش نیست ؟ راه های دیگه ای برای مجازاتشون نداریم ؟ اون هم در حالی که تا حالا 102 کشور جهان، مجازات اعدام رو لغو کرده‌اند و به جای آن، از طریق فرهنگ سازی مجازات حبسِ ابد را جایگزین کردند که در عین دارا بودن عامل بازدارندگی ای همانند اعدام، از اثرات منفی کمتری هم برخورداره؟ 

این نوشته رو بعد از دیدن فیلم زیبای دهلیز نوشتم . به علاقمندای مسائل اجتماعی و همین طور روابط عاطفی خانوادگی و ارتباط پدر و فرزندی ،توصیه به دیدنش رو دارم . سکانس فوتبالش که اشک من رو در آورد !