امروز صبح هم یکی دیگه از دوستام با زن و بچه هاش برای همیشه از ایران رفت . بد روزگاریه ، بد . چند تا دوست خوب دیگه برای من در این کشور مونده ؟ چند تا که تا چند وقت دیگه اون ها هم دست به مهاجرت می زنند و آخر سر علی می مونه و حوضش! چه تعدادی دیگه باید برن و دیگه هیچ وقت توی ایران و کنار ما نباشن ؟
توی این چند سال اخیر کلی رفیق و دوست و فامیل بودند که از این مملکت رفتند که رفتند و پشت سرشون رو نگاه هم نکردند . آدمهایی که قاطبه شون ، تحصیلکرده و کارآفرین بودن و بودنشون در این کشور گرهی رو باز می کرد .
ای داد بیداد از خروج همیشگی بهترین دوستان و آدمهای این وطن .
.....
کامنت برگزیده
مصی گفته : راهی نگذاشتن برای مردم آقای رگبار..وگرنه هیچ کس دوست نداره مملکت خودش رو بگذاره و بره. انشالله روزی برسه که همه با هم بتونیم ایران رو دوباره سرفراز بکنیم و پر از عدالت و آزادی و همه برگردیم ایران.
خوبه ... آخرش خارج ، میشه ایران ...
ایران هم میافته دست افغانی ها و عراقی ها و میشه خارج !
ما هم بی خرج و مخارج یه خارج رفتیم !
به سلامتی برگشتین
تشکر
سلام
خوشحالم که کرکره رو بالا زدین!ا
خیرمقدم عرض میکنم.
بفرمایید تو
zamaneye badi shode miri tanhaei o ghorbat dar entezarete mimouni baz ham tanhaei va deltangi baraye doustan va aghvame mohajerat karde dar entezarete.shodim yahodaye sargardan.
لب کلام رو گفتی !
حس مشترک همه ما... .
منم این وسط موندم باید چی کار کنم؟ اطرافیان و همه دوستان و هم کلاسی های دانشگاه یا رفتن یا می خوان برن! من هیچ وقت به فکر رفتن نبودم و انگیزه خاصی ندارم برم ولی وقتی می بینم اونایی که جامعه رو می سازن دارن می رن نا امید میشم! اینجا آینده ای وجود نداره انگار!! همه فراری شدن و ترجیح میدن خدمت به جایی بکنن که آینده مطمئنی داشته باشن و از همه مهم تر آرامش و احترام داشته باشن! کاش یه نفر با چند تا دلیل محکم و منطقی بگه بمون به این دلایل...! بمون ! اینجا یه روز درست میشه...! کاش ایران عزیزمون خوب میشد...!
حرفات خیلی درسته و متاسفانه وطن افتاده تو یه دام که همین جور ازش میره و میره . اما یه جایی باید این چرخه باطل عوض بشه . باید افرادی آگاه و مسئول بمونن و نذارن کشورمون بیش از ژیش به ورطه نابودی بیافته و اون یکیشون میتونه تو باشی
همه میرن
هیشکی نیست که بیاد...
روزگار دلتنگی شده جناب
انگار تنهایی رو، یه کسی، یه روزی، یه جایی، به طالع یه آدمایی نوشت و رفت...
دقیقا همینه یک میلیون نفر میره یه نفر میاد
راهی نگذاشتن برای مردم آقای رگبار..وگرنه هیچ کس دوست نداره مملکت خودش رو بگذاره و بره.
انشالله روزی برسه که همه با هم بتونیم ایران رو دوباره سرفراز بکنیم و پر از عدالت و آزادی و همه برگردیم ایران.
انشالله
از اون بدتر اینه که می دونی تو هم باید بری. حتما باید بری. شرایط هم فراهمه. اما یه چیزی چسبوندتت به اینجا. بری غمگین و دلتنگ و نگرانی و عذاب وجدان داری. نری بدبختی.
هر کاری بکنی آخرش پشیمونیه.
اون بدتره که . بین موندن و رفتن سرگردونی . یه دل میگه برم برم یه دل میگه نرم نرم
منم هر چی دوست درست حسابی دارم مهاجرت کردنند تا اخر فروردین هم یکی دیگه از دوستای قدیمیم میره
به به کافه نازنین ما باز شد!تبریک
راستش جناب رگبار من همیشه میگفتم میمونم و میسازم اگر همه برند کی می مونه؟اما حالا می ترسم از موندن.چون جامعه و کشور پیشکش حتی از پس خونه خودمم برنمیام!فکر می کنم شاید با همین تلاش تو جایی دیگه شاید خونه خودم آباد بشه و آینده برای بچه احتمالی کمی روشن تر باشه.الآن مدت هاست از آیندمون میترسم.
ممننون مهرابه جان از این محبتت
-غم بزرگ این جاست که فکر غالب مردم ما مردم خوب و تحصیلکرده و متخصص ما گریختن و کندن از خاک آبا اجدادی شده . این ترسناک و غم انگیزتر از اون مشکلاته
از زمانی که شروع کردم به تبدیل شدن به آدمی که هستم - از 18 سالگی به بعد - فهمیدم ایران را دوست ندارم. ترک ایران به بدتر شدن و بهتر شدنش خیلی ربطی نداشت و بنابراین با بهشت شدنش هم هرگز باز نخواهم گشت. اما این بهشت شدنش را واقعا آرزو میکنم چون میدانم خیلی ها رفتنشان یک تحمیل بیرونی است و هرجا که باشند دلتنگند.
البته این حق هر آدمی است که هرجا خواست زندگی کند شیرین و نباید این حق از کسی دریغ گردد ولی خانه چی ؟
یاد خودتون افتادید.
منظورت چی بود؟
خیلی خوب متوجه سئوال نشدم. تعبیر هرکس از خانه با دیگری متفاوت است.
برای من خانه، جایی است که درش احساس راحتی میکنم و خوشحالم.
خانه من همین جایی است که الان درش هستم. وقتی ایران سفر میکنم دلم برایش تنگ میشود چون در دوران سفر در خانه والدین یا خانه خواهران هستم و نه در خانه خودم.
اما میدانم که برای خیلی ها خانه یعنی مام میهن. برای من ایران بعنوان یک مکان جغرافیایی هیچ اهمیت خاصی ندارد. اگر روزی از لحاظ مالی توان پرداخت سفر و میزبانی والدینم را نزد خودم داشته باشم هیچوقت بهش بر نمی گردم. پیوند من با ادمهاست نه یک مکان.
دقیقا منظورم همینی بود که تو به خوبی بیان کردی .
مرسی . این موضوع یه پست دیگه می تونه باشه شیرین جان
سلام بر جناب رگبار
خوبی؟
میشه من یه آرزو بکنم:
دوست دارم روزی برسه که این مملکت همه چیش رو اصول و منطق و نظم باشه. "توسعه" بشه واژه مقدس جامعه. خردورزی و احترام بشه روح حاکم بر مملکت بعد اون موقع هر کسی نتونست این شرایط رو تحمل کنه از این مملکت بره! یعنی میشه این آرزو یه روز تبدیل به واقعیت بشه؟!!!
پایدار باشید///
خب جواد عزیز این آرزوی تو خوب آرزوییه خوب! اما اگه اون چیزها بشن فرهنگ این مملکت مگه کسی مغز خر خورده باشه بذاره بره !
اون وقت اگر همه دارن میرن پس اینایی که موندن به حساب نمیان دیگه....؟؟؟
این طبیعیه که خیلیها دنبال رفاه بیشترن... مخصوصا توی این اوضاع تحریمها و اقتصاد داغووون....
شاید ما هم یه روز رفتنی شدیم... البته حتما رفتنی خواهیم بود...
سلام
پست غمناکانه ای بود
باری
اما ورود شما را به کافه تبریک می گم
سال جدید رو به فال نیک بگیریم و سعد در بر طرف کردن غم های زمانه بکنیم
می گن امسال سال مار است( کلن اعقادی به این چیزها ندارم که این جوری میشوی و طالعت اینگونه)
اما در اساطیر جهانی و افسانه ها هست که مار نشانه سلامتی است
و برای همین کسی که مریض می شود بی مار (بیمار)می نامندش
امسال سال بی ماری برایمان نباشد
الهی
مرسی سهیل عزیز دوست گرامی
وجه تسمیه بیمار را اصلا نمی دانستم ممنون از این معرفی
واییییییی اومدم اینجا داغ دلم تازه شد ... یکی از بهترین و نزدیکترین دوستای من هم دقیقاْ همون روز رفت....هیچ آیکون مناسبی پیدا نمی کنم....
آبکون گریه کنم یا نکنم چطوره؟!
والا ما هم که موندیم از سر ناچاریه. وگرنه می رفتیم و پشت سرمون رو هم نگاه نمیکردیم.
چه غم انگیز