بی خیالی کلی ملت

چند روز قبل که کشته شدن سربازای وظیفه و پخش آخرین عکسهای گروهیشون ،دل همه رو به درد آورد دوباره یه عده شروع کردند . عده ای به دولت بد و بیراه گفتن که چرا سربازا رو با اتوبوس فرستاده بودند. عده ای در مسابقه تسلیت گویی شرکت کردند . عده ای کلا از خدمت سربازی بدگویی کردند . عده ای غصه پدرمادر اون جوونا رو خوردند و عده ای دیگه ای هم کارهای دیگه ای کردند اما هیچکدومشون نیومدن یه قدم بیان عقب و ببینن که چرا آخه این قدر تصادف منجر به مرگ توی ایران هست؟ و چرا مجموعا نسبت به شنیدن خبرهای تصادف و کشته شدن عده زیادی از هموطنامون بی تفاوت شدیم؟

ملت عزیز ، روزی 60 – 70 نفر از مردم دارن تو تصادفا می میرن ، روزی 600 – 700 نفر هم زخم و زیلی و ناقص میشن عین خیالمون نیست . بگید چجوریه که این قدر بی خیال و سِر شدیم ؟ چجوریه که وقتی می خونیم ( لینک ) که رتبه اول جهانی در کشته های سوانح رانندگی رو کسب کردیم برامون مهم نیست ؟ تاسف باره که حتی از کشورهای جنگزده ای مثل عراق و ونزوئلا و گینه و لیبی هم جلوتریم . چرا ترکیه ، همسایه ما کشور 118م شده ولی ما این جوری به جون آدما تو جاده ها  مثل خس و خاشاک داریم نگاه می کنیم ؟

کشته شدن اون سربازای وظیفه جانسوز و ناراحت کننده است ولی از اون بدتر بی تفاوتی ما ملت نسبت به فلاکت و ادباریه که ما رو در خودش فرو برده . تسلیت دادن تو صفحه های مجازیتون خوبه ولی از اون بهتر اینه که بفهمین چرا کرخت شدیم و هیچ چیزی اذیتمون نمیکنه؟