کارلوس بزرگ

منم مثل بقیه شما از بازی دیشب بچه های تیم ملی دچار افتخار و شعف فراوون شدم ، از گلهایی که دروازه بان آرژانتین از گوچی و دژاگه گرفت افسوس خوردم و از پنالتی که داور برای ما نگرفت عصبی شدم . بازی دیشب چیزی بود که ته قلبم انتظارش رو نداشتم گرچه امیدش رو شاید چرا ! پست قبلی من موید این مطلبه .

اما می خوام بگم که این نتیجه درخشان رو که منظورم نوع بازی دیشب ما بود ، محصول غیرت و شجاعت فوتبالیستامون نمی دونم ، چیزی که از دیشب تو بوق و کرنا شده . این دو بازی خوب محصول مربی گری فردی است  به اسم کارلوس کی روش .

بازیکنای ما  همون بازیکنای قبل هستند ، گرچه نمی خوام بگم عالی بازی نکردند که کردند ، اما سبب این عالی بودن رو سرمرییمون می دونم که کسیه که کاربلده و ما تو این دوره هر چی داریم از اون داریم .این حکایت رو شنیدین که ؟ که یک روز در میانه کارزارنبرد نادرشاه با با اشرف افغان ، نادر پیرمردی را دید که به این سو و آن سو می تازد، یک شمشیر به دست راست و شمشیری به دست چپ دارد و در هر حمله، چندین تن از سپاه دشمن را بر زمین می افکند. پس از نبرد وی را صدا زد و گفت : پدر جان! تو در زمان حمله افغان ها و تصرف اصفهان کجا بودی؟ که پیرمرد می گه : نادر جان! من بودم، تو نبودی

و به نظر من ، این مدیریت و دانش کی روش بوده که تیم ما رو این تیم کرده .