دوستان قدیمی من

پنج ماه آزگار بود که به فیس بوک سر نزده بودم و هیچ هم کمبودش رو حس نکرده بودم . یاد اون زمان بخیر ( سال 88) که تازه با فیس بوک آشنا شده بودیم و چقدر ذوق می کردیم که چند تا دیتای اولیه از گذشته مون بهش می دیم و یه عالمه دوست و رفیق قدیمی رو برامون پیدا میکنه . اون موقع فیلتر هم نبود فیس بوک بنده خدا . اون موقع و بعدترش فیس بوک تو شبکه های اجتماعی حرف اول و اخر رو می زد ولی وقتی این تلفنای هوشمند همه گیر شد و وایبر و واتساپ و بعدش سردمدار همه اش تلگرام اومد ، خب دیگه چه کاری بود فیس بوک رفتن وقتی می تونی با دو حرکت انگشت همون کارا رو بکنی ؟!

هنوز می بینم کسایی رو که فیس بوک رو ول نکردن و هر پستی تو کانال تلگرامی یا صفحه اینستاگرامیشون می ذارن این جا هم کپی می کنن . شاید نمی تونن ازش دل بکنن و شاید هم کسایی که فیس بوک رو می خونن اون جا ها نمی رن .
جا داره این جا یادی هم بکنیم از مرحوم وبلاگ که ماها رو آورد و چسبوند به دهکده جهانی و معنی آنلاین بودن رو یادمون داد و اگه بخوام منصف باشم هنوز هیچ کدوم از شبکه های اجتماعی نمی تونن به دقت و فراگیری یه وبلاگ باشند .