بدرود عباس

دقیقاً اولین فیلمی که دیدم و فهمیدم فیلم متفاوتیِ ، فیلم خانه دوست کجاست کیارستمی بود اونم وقتی که راهنمایی بودم. اون موقع خیلی با فیلم حال نکردم ولی این توی ذهن من موند که فیلمش متفاوت بود ، با فیلمهایی که معمولا می دیدم یه چیزیش فرق داشت . بعدها ، سالها بعد این فیلم رو یه بار دیگه دیدم و یه کتاب از کیومرث پوراحمد خوندم که دستیار کارگردان بود و درباره پشت صحنه این فیلم نوشته بود و فیلمنامه هم شاملش می شد . بعد از اون فیلم رو تهیه کردم و چندین بار دیدم . توی این سالهای اخیر کم پیش نیومده که فیلم رو حدقل سالی یه بار یا دوبار تماشا نکرده باشم و هر بار کشف و شهودی تازه سهراب گونه بهم دست داده .

خوبی عباس کیارستمی بزرگ این بود که با یه فیلم و دو فیلم تموم نشد . استعدادش و دیدگاه متفاوت و خاصش به زندگی و سینما از اون یه شخص تمام نشدنی ساخت که با هر فیلمش می تونست شما رو سورپرایز کنه . دیدن هر فیلم جدیدش یه اتفاق تازه بود . فیلمهای اولی ها ، خانه دوست کجاست ، مشق شب ، کلوزآپ ، زندگی و دیگر هیچ ، زیردرختان زیتون ، طعم گیلاس ، باد ما را خواهد برد ، ده ، کپی برابر اصل ، شیرینش رو دیده بودم و آخرین فیلمی که ازش دیدم مثل یک عاشق بود که تماماً در ژاپن ساخته شده بود.

حیف شد که از بین ما رفت . زود رفت . می تونست اقلا 10 – 15 سال دیگه بمونه و فرهنگ ما رو پربارتر کنه .

روحت شاد استاد بزرگوار