امروز که می اومدم سر کار،متوجه شدم از مدرسه سر راهم سرو صدا بلنده و از در بازش دیدم کلاس اولی هایی رو که سر صف ایستادن و مسئولین مدرسه دارن براشون برنامه کمدی اجرا می کنن و ارگی هم درکاره و ساز و ضربی .
رفتم تو و چند دقیقه ای به این منظره خیره شدم و یهویی خیالات من رو برداشت که چی میشه عاقبت این بچه های کوچیک معصوم ؟ واقعا دنبال دونستن و این چیزا می رن ؟ از اینا چند درصدیشون آدمای به دردبخوری میشن ؟
آیا ما آینده ساز شدیم؟ نوچ. تازه شدیم یه عده طلبکار از عالم و آدم. با کوله باری از بهانه که بستر آینده سازی مهیا نبود و... اینام بچه های ما هستن. ما تربیتشون میکنیم. عمرن آینده ساز بشن.
نمیشه گفت ماها هیچچی نشیدم ولی اون چه که توقع می رفت نشیدم . حق با توست
با سلام واقعا اعتقاد ندارین که آینده ساز شدن سوای توانمندی ها نیاز ه بستر سازی داره؟
چرا اعتقاد دارم
با این وضع داغون نظام آموزش و پرورش اصلا امیدی ندارم
http://mayfamily.blogsky.com/1394/06/31/post-178/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D8%AD%D8%AF-%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D8%B6%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%B4%D9%88%DB%8C%D9%85-