کافه رگبار

اهل طهرانم . روزگارم بد نیست . . .

کافه رگبار

اهل طهرانم . روزگارم بد نیست . . .

از دولت روحانی انتقاد کنیم

در ادامه نوشته قبلی و در تایید صحبت چندتن از دوستانی که کامنت در این جا و تلگرام گذاشتند باید مطلبی رو عرض کنم.

همون طور که دوستمون بولوت عزیز در کامنت خوبش گفت این چیزی که الان ما شاهدشیم ، بخش بزرگیش مربوط می شه به میراث احمدی نژاد برای این مملکت که طی 8 سال کشور رو تا آستانه فنا برد . حقیقتیست که خراب کردن خیلی ساده تر از آباد کردنه . و حالا حالا ها ما گرفتار اون بلیه هستیم و به این زودی دست از سر ما بر نخواهد داشت .

شما فرض کنین باغی بوده و در اون درختهایی کهن سال که باغبونای قبلی سالها زحمت کشیدن و کود و آب دادن و آفت رو دور کردن و بالاخره کم یا زیاد میوه هایی می داده این باغ تا این که دست روزگار باغبونی ناشی و نابلد و چند تا نقطه ای ! رو می ذاره بالاسر این درختا و دماری از روزگار باغ در میاره که بیا و ببین .

نصف درختا رو می بره و می سوزونه ، به یه تعدادیشون آب نمی ده ، بقیه رو آفت می زنه ، و در نهایت کل باغ رو شورابه می ریزه و این باغبون بعد از مدتی شرش رو کم می کنه و میره . حالا شما فکر کنین بهترین باغبون دنیا رو بیاریم بذاریم مسئول باغ بشه . به نظرتون چی کار می تونه بکنه ؟!این باغ اگه بخواد به زمان قبل از باغبون چند تا نقطه ای ما برگرده چقدر طول می کشه؟ اصلا زمینی که شوره زار کرده می ذاره دوباره توش درخت کاشته بشه ؟

می بینین که من هم به نوعی با روحانی هم دلم و می دونم چه گرفتاری شده . موقعی که سر کار اومده بود هم این مطلب رو نوشتم و اضافه کرده بودم که :

دوست دارم توی کابینه اش از وزرای با لیاقت ،صرف نظر از وابستگی جناحیشون استفاده کنه ، به قانون احترام بذاره و نگه من دوس ندارم این قانون رو اجرا کنم ، وعده و وعیدهای تخیلی و نشدنی نده ، به حرف اقتصاددانان گوش بده و اونا رو عامل بیگانه نخونه ، به نقد و نقادی اهمیت بده ، با خارجی ها سرجنگ نداشته باشه و راه به راه بهشون بد بیراه نگه ، مودب و با کلاس در اندازه های رئیس جمهور یه کشور باستانی و با فرهنگ حرف بزنه ،به عقاید مختلف احترام بذاره و نگه هرکی مثل من فکر نکرد باید اخراج بشه ، استقلال بانک مرکزی رو حفظ کنه و . . . این حدسها می تونن حالا حالا ها ادامه دار باشند !

و جالبه که می بینم که یه جورایی به رغم انتقاداتی که به عملکرد دولتش وارده ، به بیشترش عمل کرده و گروهش داره تلاشش رو می کنه . اما به نظر شما نباید اگه ایرادی در عملکرد این دولت دیده میشه ، بیان شه ؟ آیا انتقاد کردن یکی از روشهای اصلاح نیست؟

یکی از این انتقادات رو تو نوشته بعدی ام خواهم آورد .

علی بیتاژیان شنبه 21 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 12:56

نظرات 13 + ارسال نظر

یاس شنبه 21 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 20:59 http://www.soundsoflife.blogfa.com

راستش من یه سوال اصلی تر دارم. آیا کسانی که در زمان خودش رای ندادن و خودشون رو کنار کشیدن حق انتقاد دارن؟
اما در جواب سوال فعلیتون می خوام بگم که بله انتقاد کردن اگر درست و اصولی باشه خیلی هم خوبه. اما مساله ای که هست اینه که دولت روحانی به اندازه کافی از طرف اون دلواپسان مورد انتقاد قرار می گیره. حتما خودش به نقص های کارش آگاه هست.
ایران با یک مشکل اساسی مواجه هست. تورم و بیکاری یا همون رکود هم زمان. اگر هر کدوم این ها رو پایین بیاریم اون یکی بالا میره. چاره کار هم اصلاح زیرساخت هاست که توی این شرایط فکر نمی کنم بشه خیلی از روحانی انتظار داشت که این کارو انجام بده.
یادمه در سال اخر دوره احمدی نژاد سر یکی از کلاس ها بحث از تورم مضمن بود. اونجا تو یه مقاله ای که می خوندیم و سر کلاس ازش بحث شد نوشته بود که اگر کشوری دچار تورم مزمن بشه حداقل تا 30 سال نمی تونه نرخ تورمش رو کاهش بده و پیش بینی این بود که همون نرخ تورم 30 درصد تا سالیان سال باقی بمونه. گفته میشد حتی اگر امیرکبیر هم بیاد نمی تونه چیزی رو درست کنه. به نظرم با این اوصاف روحانی همین که تونسته نرخ ارز و تورم رو به ثابت برسونه و حتی در مورد نرخ تورم کاهش داشته باشیم خیلی کار کرده. ضمنا یک سایتی هست به نام روحانی سنج. اونجا تمام وعده هایی که روحانی داده رو نوشته و دقیقا گفته کدوم ها بهش عمل شده و کدوم هاش در دست اجراست.

بله یاس عزیز ، من هم که رای ندادم هم حق انتقاد دارم چون کارهایی که دولت میکنه کارهاییست که در سرنوشت من نوعی تاثیر داره .
اما این که نقد کردن رو با تضعیف یکی بگیری درست نیست . از قضا نقد کردن یکی ار برکاتیه که کسی می تونه به دست بیاره و این گوهر به راحتی کسب نمیشه . درسته که دلواپسا دارن از بیخ و بن همه چی رو می زنن ولی من و شما نباید به صرف این که اونها این جوری اند مام مهر سکوت به لب بزنیم که . اتفاقا این کمک به این دولته .
اما درباره تورم که توضیح دادی کاملا موافقم و می دونم حالا حالا ها باید بدویم.
در ضمن سایت روحانی متر کار نمی کنه

ستاره یکشنبه 22 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 11:50 http://derakhshesh3tare.blogsky.com

ازونجاست که مدت‌هاست تصمیم گرفتم توی هیچ بحث سیاسی شرکت نکنم برای پست قبلی‌تون نظری نزاشتم... اما با خوندن اون نظر و این پست، دیگه نتونستم نظری نزارم...
قرار نیست اگر من با دولت روحانی مخالفم وقتی این دولت تموم شد بشینم هر جا و بگم دولت روحانی هست سال بیچارمون کرد... قراره؟ قرار نیست اگر من از وزراش، از خودش، از نوع تفکر سیاسیش خوشم نیاد همین جوری بی دلیل و بدون راهکار نقدش کنم؟
قضیه احمدی‌نژاد هم همینه... عیب داشت، ایراد داشت، مشکل اقتصادی فوران کرد زمانش، یه سری کارهای بچه‌گانه و جسارت‌های احمغانه ازش سر زد، اما تا کی می‌خوایم خودمونو گول بزنیم که تا سال‌ها باید بدبختی بکشیم و بی‌عرضگی مسئولان فعلی رو توجیه کنیم، فقط با این جمله که گندی که هشت سال زده شده حالا حالا جبران نمی‌شه؟ تا کی می‌تونیم این طور بی منطق کش بدیم قضایای مخالفت‌ها با دولت‌ها رو... این قضیه مربوط به الان نیست... زمانی که دولت احمدی‌نژاد هم روی کار اومد در مورد هشت سال خاتمی، این طور می‌گفتند... می‌گفتند خزانه‌ای که منفی شده رو احمدی‌نژاد چه طور رو به راه کنه... اون زمان اصولگرا ها این طور می‌گفتند الان اصلاح‌طلبا
من نمی‌فهمم پس چه طور ژآپن بعد از اون زلزله وحشتناک اون قدر زود خودشو جمع و جور کرد... حالا دوستمون می‌گه 16 سال وقت لازمه برای اصلاح شرایط و گند‌های سال‌های پیش، بیایید ریز‌تر وارد ماجرای اون گند‌ها بشیم تا برای خیلی‌ها روشن بشه اون گند‌ها چی بوده؟ البته مستند و نه فقط از روی یه سلسله گزارش جانب‌گرایانه

بولوت یکشنبه 22 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 20:40

انتقاد خوبه. مفیده. سازنده س.
ولی آیا هر مخالفتی انتقاده؟ آیا این که هر کاستی ای رو بولد کنیم انتقاده؟ این که هر چیزی به نظرمون خوب نیاد رو مدام عنوان کنیم انتقاده؟ انتقاد باید با در نظر گرفتن شرایط موجود باشه.
نمیشه سرعت حرکت یه نفر که روی زمین صاف راه میره با یه نفر که روی سنگلاخ راه میره و با یه کوهنورد و یه صخره نورد مقایسه کرد. نحوه ی برخورد و انتقاد با حرکت و سرعت هر کدوم از اینا با دیگری متفاوته.
میگیم چرا فلان چیز اینجوری شد. گفته بود باید اون جور بشه. خب اون فلان چیز به چندین عامل بستگی داشته. اگه روال معقولی رو میرفت محقق میشد. ولی خب اون عوامل جوری که باید پیش نرفته و نتیجه ای که باید گرفته نشده. انتقاد نباید صرفن روی مبدا و مقصد باشه. باید روی عمل و راهی که رفته شده هم دقت داشت.
اون اوایل هم میگفتن گفته بود بعد از 100 روز ال میشه و بل میشه چرا نشد؟ خب اون موقع گفته بود. من باید انقدر عقلی داشته باشم که بدونم داشت بازار گرمی میکرد و شعار تبلیغاتی میداد. (حالا وارد مقوله ی چرا باید به کسی که میدونیم داره وعده ی غیرقابل وصول میده و شعار میده رای بدیم؟ و انتقاد به این عملکردش و اینا نمیشم.) از پیکان که نباید انتظار فراری بودن رو داشته باشیم.
یه نکته ای رو هم باید در یه سری مسائل در نظر گرفت. ما داریم توی ایران زندگی میکنیم. رییس جمهور اینجا شخص دوم کشوره. خیلی کارها خیلی رفتارهاش باید از یه فیلتر دیگه بگذره. سیاست های کلان کشور رو جای دیگه تعیین میکنه. اگه ا.ن هشت سال سر انرژی هسته ای که پافشاری کرد و در نهایت کشور رو به این وضع انداخت. دستورش رو از مقام بالاتر گرفته بود. روحانی هم که نرمش قهرمانانه کرد دستورش رو از جای دیگه گرفته. یعنی تمام مسائل و عواقب مربوط به انرژی هسته سرمنشاعش یه جای دیگه س.
سوای تمام ایراداتی که من به سیاست ها و عملکرد ا. ن دارم. اون بخشیش که مربوط به انرژی هسته بود رو گردن اون نمیدونم.(البته اگه با تاثیرات تحریم ها درست برخورد میشد سرعت خرابی کشور خیلی کمتر بود. این بحثش جداست.) این جشن و سرور مذاکرات رو هم به روحانی منتسب نمیدونم. اینا هر دو اوامر رو اجرا کردن.
فعلن بیشترین نقدها برای عملکرد روحانی تو بخش اقتصادیه. مسائل فرهنگی خیلی مورد توجه نیست. ولی همون تک و توک رو هم آدم میبینه تعجب میکنه که واقعن اینایی که میگن چرا اینجوری کرد و چرا فلان نکرد میدونن داریم توی ایران زندگی میکنیم؟ انتظارت توی این زمینه باید معقول و به توجه به شرایط و فرهنگ غالب کشور باشه.

بولوت یکشنبه 22 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 22:16

خدمت کامنتگذار عزیز هم عرض شود که!
یک سری از مخالفت ها و جبهه گیری ها نسبت به حرف و نظر دیگران از این ناشی میشه که ما فقط با یه بخشی از نظر و فکر طرف مقابل مواجهه میشیم. اون بخش هم به نظر ما درست نمیاد. بعد شروع میکنیم به جبهه گرفتن.
من نه از سال 88 که از سال 84 مخالف ریاست جمهوری ا.ن بودم. نه به خاطر مسائل مربوط به روزنامه سلام و نتیجه ای که داشت. چون تعریف سابقه ی درخشانش رو اون موقع که فرماندار شهرمون بود از دیگران شنیده بودم. بعله این سیستم غلط کشور ما و فساد داخل مجموعه شه که باعش شد کسی که فرماندار درستی نبود، تونست تا شهرداری پایتخت بالا بره. ولی بازم این فساد دلیل نمیشه که ما بیایم و عملکرد اشتباه و تصمیمات غلط افراد رو توی مقام اجراییشون توجیه کنیم. و برعکس خیلی ها که میگن سال 88 تقلب شد. من حتی ذره ای شک ندارم که ا.ن رای آورد. چون روش و سیاستی که اون پیش گرفته بود با وجود مخرب و فکر نکرده بودن(البته از نظر رای جمع کردن بسیار هم فکر شده بود. فکر نشده بودن از یه وجهه دیگه.) که پس لرزه هاش هنوزم ادامه داره. به شدت رای آورد بودن.
شما زلزله ژاپن رو مثال میزنی. من چند وقت پیش آلمان بعد از جنگ جهانی اول و پیشرفتی که داشت (بعد از تبدیل شدن به یه ویرانه طی 20 سال خودش رو ساخت و وارد یه جنگ بزرگ دیگه شد و چند سال اون جنگ رو ادامه داد.)رو با کشور خودمون بعد از جنگ مقایسه کردم که هنوز خیلی از خرابی های دوران جنگ درست نشده.
بله خیلی از مشکلات ما ریشه ای تر از این هستن که گردن فرد خاصی انداخته بشن. ولی وقتی کسی اون مشکل ریشه ای رو بزرگتر کنه. درسته اصل مشکل گردن طرف نیست ولی بزرگتر کردنش گردن طرفه.
این که بیایم و بگیم ما چون مشکلات ریشه ای داریم نباید کسی که قوز بالای قوز گذاشته رو زیر سوال ببریم. چندان جالب نیست.
من قبول دارم اینجا ایرانه باید با توجه به شرایط از کسی انتظار داشت. ولی این توجه به شرایط باعث نمیشه روی تمام رفتار غلط و سیاست های اشتباه و مخرب یک نفر ماله کشیده بشه. حداقل کار یه نفر اینه که اگه شرایط رو بهتر نمیتونه بکنه. بدترش هم نکنه. کما این که روی اشتباه های روحانی هم نمیشه ماله کشید. روی اشتباه های خاتمی هم نمیشه ماله کشید. که اگه اشتباه های خاتمی در توجه بیش از حد به خواسته ها و دغدغه های طبقه ی متوسط نبود.(تهش هم همون طبقه ی متوسط ازش شاکی بودن و میگفتن به وعده هاش عمل نکرد.) ا.ن نمیتونست روی موج طبقه ی پایین تر سوار بشه و 8 سال یکه تازی کنه.
توی کامنت قبلیم هم گفتم من یه سری از مشکلات ناشی از پافشاری سر انرژی هسته ای رو گردن ا.ن نمیدونم. تا اونجایی که مربوط به تحریم هاست گردن اون نیست. اما مشکلات از یه جایی به بعد ناشی از برخورد غلط و اشتباه با عواقب تحریم ها بود. این قسمت به بعدش تقصیر ا.ن و تیمشه. میشد خیلی بهتر کشور رو جمع و جور کرد.
خیلی از رفتارهاش رو هم تحسین میکنم. هیچ کس دیگه ای به جز ا.ن با اون لجبازی و خودمحوری خاصش جرات این که وزیر زن برای کابینه ش معرفی کنه رو نداشت. برداشتن یارانه سوخت هم کار کوچیکی نبود. به نظرم ا.ن آدم باهوش و زیرکی بود که مردم و کشور رو خوب شناخته بود(نه خاتمی و نه روحانی به اندازه ی اون نسبت به مردم شناخت نداشتن و ندارن.) و میدونست چه جوری محبوبیت کسب کنه. خیلی متاسفم که استفاده ش از این مسائل در جهت مثبت نبود. با توجه به این که با وجود تمام فشارها و مشکلات اقتصادی که ناشی از سیاست ها و تصمیمات غلط اون بودن باز هم بین بخش زیادی از مردم محبوبیت داره. اگه استفاده ش از این توانایی هاش مثبت بود هم کشور خیلی پیشرفت میکرد هم اسم خودش جز بزرگترین سیاستمدارهای دنیا ثبت میشد.
توی شهر ما مسکن مهرهایی که طبق وعده ها باید بهمن 89 تحویل داده میشد. یعنی علاوه بر اتمام ساختمون ها باید شهرکش هم تموم میشد. تازه الان داره ساختمون هاش نصفه نیمه تحویل میشه. شهرکش بماند. سال 89 یعنی 2.5 قبل از پایان دوره ی ا.ن. اگه پروزه های مسکن مهر برنامه ریزی شده بود چرا نتونست خودش این خونه ها رو تحویل بده؟
این ثبت نام ها قبل از انتخابات 88 انجام شد. چند ماه آخر هم مدام تعداد ثبت نام ها رو اضافه میکردن. همون موقع هم اونایی که عقلشون میرسید. ایضن پیمانکاری که کار رو بهش داده بودن میگفتن که عمرن بشه 2 ساله یه همچین پروژه ای رو جمع و جور کرد. خود پیمانکارش میگفت من بهشون گفتم این پروژه اگه مشکل پول نداشته باشیم 4 ساله تموم میشه. ولی بازم میگفتن بهمن 89 خونه هاتون رو تحویل میگیرد. مردمی که خونه میخواستن جز طبقه ای بودن این حساب کتاب ها رو متوجه نمیشدن. فقط این رو میفهمیدن که 10 میلیون پول دادن قراره دو سال بعد بهشون خونه تحویل بدن.
هرچقدرم بخوایم بپیچونیم بازم این که برای اهداف خاصی انقدر بی حساب و کتاب مسکن مهر ثبت نام کنن و فکر این که چه جوری باید این پروژه ی عظیم رو جمع و جور کرد رو نکنن، نمیشه توجیه کرد. حتی این که تحریم ها شدت گرفت و مشکل نقدینگی داشتیم هم توجیه نیست. وقتی سیاستی رو اجرا میکنی باید فکر مواجهه با مشکلات اون سیاست رو هم داشته باشی. نه این که وارد راهی بشی که کلی تحریم و مشکل داره بعد راه به راه هم کلنگ پروژه های عمرانی رو زمین بزنی. و ا.ن انقدر عقل داشت و میدونست که نمیتونه این پروژه ها رو پیش ببره.
بدون برنامه ریزی و بررسی درست و اصولی کن فیکون کردن نظام آموزشی که جا افتاده بود اونم توی اون بلبشوی اقتصادی کشور رو هم نمیشه توجیه کرد. شخصن 5 نفر میشناسم که پارسال برای دوره ی دبیرستان مازاد تشخیص داده شدن دوره های قبلش هم به اندازه کافی نیرو داشتن نتیجه چی شد؟گفتن شما تشریف ببرید بشینید توی خونه ما بهتون حقوق میدیم. تازه اینا نیروهای رسمی بودن. کلی هم نیرو حق التدریس هست این وسط که یا براشون ساعت کاری نیست یا اگه هست خیلی کم هست.(صحبت مازاد شد این آزمون استخدامی آموزش پروش هم اشتباه دولت روحانیه. وسط بهم ریختگی و مازاد بودن نیروهای فعلی و کلی نیروی حق التدریس داشتن این آزمون بیشتر به مانور تبلیغاتی و مشغول کردن ملت میخوره تا استخدام نیرو.) چقدر مشکل برای ساختمون آموزشی و قر و قاتی شدن دوره ی راهنمایی با ششم و هفتم توی همین یه فسقل شهر ما به وجود اومده بماند.

بولوت یکشنبه 22 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 23:09

بحث یارانه نقدی یه مقدار پیچیده س. ببینید من دارم توی یه شهر متوسط زندگی میکنم که بخش زیادی از وسعت و جمعیت شهرستانش(شهرستان از نظر تقسیمات کشوری) رو روستا و روستانشین ها تشکیل میدن. یه سری مسائل و آسیب ها رو ساکنین شهرهای بزرگ متوجه نمیشن.
این یارانه های نقدی میرسید دست این آدما چی کار میکردن؟ خیلی از خوش نشین ها دیگه زمین نگرفتن برای اجاره. یه خانواده که ماهی چهارصد پونصد براش یارانه واریز میشه خرج زندگیش در میاد. واسه چی بره زمین اجاره کنه و کلی پول کارگر بده و تو سرما و گرما به زمین رسیدگی کنه؟ زمین اجاره نشه یعنی تولید گندم کم میشه. گندم کالای استراتژیکه.
خیلی از مردمی که زمین داشتن کشت اول سال رو انجام نمیدادن. این کشت اول یا گندم میشه یا جو. کشت دوم رو کدو یا آفتابگردون یا ذرت میکارن که بیشتر درامد سالانه شون هم از این کشت دومه. از گندم و جو پول زیادی در نمیاد. خب اینا حساب کتاب کردن دیدن پولی که از یارانه میگیرن به اندازه ی اون درآمدشون از کشت اوله. تازه این پول مفت میاد دستشون. دیگه پول برای نوبت آب بده و کارگر بگیر و این ادا اصول ها رو هم نداره. تا اینجا دو مرحله تولید گندم و جو کمتر شده.
زمین های دیم رو هم دیگه خیلی ها نکاشتن. باز هم تولید گندم کمتر.
بعد این وسط یه چرخه ی اقتصادی از بین رفت. کار برای کارگر های فصلی کمتر شد. کلی از مشاغل خرد به خاطر این مسئله از بین رفتن.
بعد از طرف دیگه مردم طبقه ی متوسط به پایین سبد غذایی و فرهنگی خاصی دارن. پول بیشتر این سبد غذایی و فرهنگی رو بهبود نمیبخشه. پول بیشتر فقط کالای مصرفی و غیرضروری رو وارد زندگی اونا میکنه. طرف نمیاد گوشت و مرغ مصرفیش رو ببره بالا. نمیاد دخترش رو بفرسته دبیرستان. پسرش رو بفرسته دانشگاه. میاد طلا میخره. پارچه میخره. وسیله ی خونه میخره. لوازم آرایشی میخره. ماه به ماه قراره پول بیاد به حسابش میره وام میگیره با این پول قسطش رو میده و ماشین میخره. بازاری ها میگن دو سه روز بعد از واریز یارانه ها فروش ما بیشتر میشه. این مدل تزریق غلط پول به چرخه ی معیوب اقتصادی نتیجه ای جز تورم نداره. بعد کشوری که تحریمه باید سیاست اقتصادی ریاضتی داشته باشه مردم هر روز نسبت به گذشته بیشتر مصرف گرا میشن. لازم به ذکره این تورم ناشی از تحریم ها و سیاستها غلطی که دنبالشون اومد. روی زندگی این دسته ای که گفتم انقدری تاثیر نداشته. چون سبک زندگیشون سبد غذایی و مصرفیشون جوریه که این گرونی ها روش اثر گذار نیست.
تورم به خاطر وجود پول توی دست مردم به وجود میاد. یکی از راهکارهای کم کردن تورم جمع کردن پول از دست مردمه. بعد هی هر ماه اینجوری پول تزریق میشه داخل چرخه ی اقتصادی کشور. پولی که باید جاده بشه. باید مدرسه بشه. باید بخاری بشه توی مدرسه دولتی. باید بیمارستان و دستگاه دیالیز و ام آر ای بشه. میشه النگو میره دست یه خانوم. میشه سرخاب سفیداب میمالن رو صورتشون. میشه فرش. میشه پشتی. میشه پرده. میشه لوستر، میره تو خونه ملت. ذره ای برای بهبود حال کشور و بالا بردن و پیشرفت اقتصادی کشور مفید نیست.
الان ممکنه خیلی ها بگن تقصیر ا.ن نیست که مردم تنبل هستن، یا پولشون رو جای غلط خرج میکنن. بله تقصیر اون نیست. تقصیر اون اینه که پول مفت رو میده دست مردم تنبل، بدون بالا بردن سطح فرهنگ میاد پول میده . رییس جمهور و تیمش کار کارشناسی و اصولی نکنن کی میخواد بکنه؟ همون موقع هم اقتصاددان ها این کار رو غلط میدونستن. ولی پول به مردم دادن محبوبیت میاره. اقتصاد کشور کیلو چنده؟ محبوبیت مهمه. گندی که به این خاطر زده میشه هم دامن من رو نمیگیره، دامن اونی که بعد از من میاد رو میگیره. کمااین که روحانی سر زمزمه حذف یارانه ها بین مردم این طبقه سقوط آزاد کرد.
تقصیر دولت نیست کردم مردم اینجورین. تقصیر ا.ن نبود. ولی تقصیر دولت و تقصیر ا.ن که به جای سیاست گذاری هایی که رفتار و سبک زندگی مردم رو اصلاح کنه میاد جوری سیاست گذاری میکنه که نه تنها این رفتار اصلاح نمیشه بلکه شکل مخرب میگیره به اقتصاد هم ضربه میزنه.

بولوت یکشنبه 22 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 23:35

و بله گندی که زده شد حالا حالا ها جبران نمیشه. چون سیستم کشور ما مشکل داره. همه مشکلش هم تقصیر دولت نیست. بخش زیادیش تقصیر مردمه.
ولی دولت میتونه حداقل مشکل به مشکل اضافه نکنه. دوستی میگفت اقتصاد کشور ما مثل خر لنگ بود. بعد ا.ن زد یه پای دیگه ش رو هم شکست.
کشوری که نمیتونه اون به اصطلاح خر لنگ رو درمان کنه که درست راه بره. معلومه نمیتونه بیاد اون پای شکسته ش رو هم درمان کنه.
بحث این که مقصر اصلی کیه و تقصیرکار اصلی کیه نیست. مقصر اصلی همه ی ما هستیم. همه ی مایی که مالیات نمیدیم. همه ی مایی که فقط میریم کالای مصرفی میخریم. همه ی مایی که به جای سرمایه گذاری پولمون رو میذاریم توی بانک سودش رو میگیرم. همه ی مایی که میریم لباس مارکدار میخریم. همه ی مایی که مسافرت میریم ترکیه و مالزی و کجا و کجا و مدام ارز از کشور خارج میکنیم. همه ی مایی که مصرف بی رویه بنزین دارم. همه ی اونایی که پول دارن و میتونن برن برای مدرسه ها بخاری بخرن. ولی اون پول رو خرج دیگه میکنن و غر میزنن که وظیفه ی دولته چرا من بخرم؟ همه ی ما مقصریم.
ولی این که ما مقصریم دلیل نمیشه دولت سیاستی پیش بگیره که این وضعیت رو بدتر کنه. دلیلم نمیشه اشتباه های دولت رو با این که چرخه معیوبه توجیه کنیم. حداقل کار دولت اینه که وضعیت موجود رو بدتر نکنه. که خب ا.ن بدتر کرد. خاتمی بدتر نکرده بود. (البته من سنگ خاتمی رو به سینه نمیزنما. برعکس باور دارم که اشتباه های خاتمی باعث شد ا.ن بیاد روی کار. و به نظرم همین اشتباهش گند زد به تمام 8 سال ریاست جمهوری نسبتن معقولی که داشت.) ولی خب سیاست های اقتصادیش در کل روند مثبتی داشت. میگم در کل. میدونم خیلی آسیب ها هم داشت. ولی برآیند 8 سال ریاست جمهوری ا.ن مثبت نیست. از این مثبت نبودن حداقل نیمیش تقصیر خودش و سیاست های غلطشه. نیمی دیگه ش باشه گردن تحریم ها و گردن چرخه معیوب کشورمون.
من انتظار ندارم کشورم مثل ژاپن بعد از زلزله باشه. انتظار ندارم بشه مثل آلمان بعد از جنگ. بشه مثل هر کشوری که فوری سرپا می ایسته. بله آرزوش رو دارم. دوست دارم اینجور باشه. ولی نیست. در نتیجه من از خر لنگ انتظار اسب ترکمن رو ندارم. همین جور که لنگ لنگان راه رو ادامه بدیم برام قابل قبوله. این برام ایده آل نیست. چیزی نیست که بخوام. ولی چیزیه که هست. اما این که یکی بیاد بزنه اون یکی پای این خر لنگ رو بشکنه هیچ جوره برام قابل قبول و توجیه پذیر نیست.

بولوت دوشنبه 23 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 00:04

قرار بود از دولت روحانی انتقاد کنیم منتها بحث باز شد رفت جای دیگه!
6 صفحه م انشا نوشتم بازم فکر میکنم نتونستم منظورم رو برسونم!

بولوت دوشنبه 23 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 02:47

یه نکته ای در راستای این قسمت "قرار نیست اگر من با دولت روحانی مخالفم وقتی این دولت تموم شد بشینم هر جا و بگم دولت روحانی هست سال بیچارمون کرد... قراره؟" کامنت دوست عزیز! بگم.
من با ا.ن و سیاست هاش مخالف بودم و هستم و خواهم بود. ولی به وقتش خیلی جاهام ازش دفاع کردم و میکنم و خواهم کرد. نمونه ش سر جریان بنزین های پتروشیمی هر جایی کسی انگشت اتهام گرفته سمت ا.ن من ازش دفاع کردم و میکنم. چون یقین دارم توی اون موقعیت کشور وارد کردن همون بنزین در باطن آشغال درست ترین تصمیم بود. اگه اون کار رو نمیکرد و بنزین مورد نیاز کشور رو با اون روش تامین نمیکرد مملکت به فنا رفته بود. ولی خب به روندی که باعث شد مجبور بشن اون بنزین ها رو وارد چرخه سوخت کنن انتقاد دارم. میشد سیاستی رو پیش گرفت که اونجوری نشه.
پس وقتی یه جایی میبینم یکی داره یه چیزی رو زیر سوال میبره انقدر صلب و به قول خودتون بی منطق به مسئله نگاه نکنید که این چون داره این رو میگه پس با کل مسئله مخالفه و هدفش فقط تخریبه. با تخریب ا.ن چیزی به من نوعی نمیرسه. حتی دلم هم خنک نمیشه. بیشتر قضیه تف سربالاس. وقتی عمه و خاله و فک و فامیل خودم رای دادن به اون بابا و با بگم بگمش دلشون قنج رفته.
خاتمی هم وقتی دولت رو تحویل داد یه صندوق ذخیره ی ارزی پر و پیمون باقی گذاشته بود برای دولت بعدش. خزانه مننفی نبود. خزانه منفی مال اون دورانی بود که نفت بشکه ای هشت دلار میفروخت.

ستاره دوشنبه 23 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 09:16 http://derakhshesh3tare.blogsky.com

ممنون از دوستی که وقت گذاشتند و این‌همه در این باب توضیح دادند...
حرف اصلی من اینه که چرا ما عادت داریم همه دولت‌های گذشته رو تخریب کنیم، این مایی که دارم می‌گم، ما مردم ایرانه... همه مردم... نه حزب و گروه خاصی...
خاتمی می‌ره بعد تبدیل می‌شه به خط قرمز رسانه‌ای، احمدی‌نژاد می‌ره تبدیل می‌شه به یه نماد حماقت و خرابکاری و .../ این روزها حتی داریم می‌بینیم با هاشمی هم چه کردند و ابهت هاشمی این روزها به کجا کشیده شده...
ریز شدن توی بحث‌های اقتصادی این سال‌ها نیازمند کسب اطلاعاته تا بشه در موردش بحث کرد چرا که من نمی‌تونم به استنادات دوستان فقط اکتفا کنم و دلیل اون هم اینه که هر کدوم از دوستان با نگاه‌های خودش دارن به قضیه نگاه می‌کنن... طبیعتا برای من که یک آدم رسانه‌ای هستم و سال‌هاست دارم در این زمینه کار می‌کنم خیلی نقاط تاریک و روشن بسیار وجود داره که برای روشن شدن نقاط تاریک تلاش می‌کنم ....

ستاره دوشنبه 23 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 09:29 http://derakhshesh3tare.blogsky.com

مطلب دیگه‌ای که در مورد تفسیر به رای کردن خیلی از موارد می‌تونم مثال بزنم همین صندوق ذخیره ارزیه که شما می‌گید زمانی که خاتمی تحویل داد پر بود، من می‌گم اطلاعاتی دیدم و مطالبی خوندم که می‌گفت صندوق ذخیره ارزی زمان تحویل خاتمی منفی بوده... یه عده می‌گن زمان تحویل احمدی‌نژاد خالی بوده یه عده می‌گن نه این طور نبوده... همه این دو طیف هم اسنادی برای گفته‌هاشون رو می‌کنند...
در مورد انتقاد به دولت روحانی هم من سوالات بسیار برام پیش میاد در مورد این دولت... به خصوص قضیه توافق‌ها... د رموردشون زیاد می‌خونم و می‌پرسم و مصاحبه‌هایی که انجام می‌دم هم یه بخشی از سوالاتم رو پاسخ می‌ده اما در نهایت وقتی به عقلم رجوع می‌کنم، می‌تونم با بررسی محتوای رسانه‌های مختلف به یه تحلیلی برسم...
روحانی توی سخنرانی گفته بود: هیچ کس در طول تاریخ نمی‌تواند بگوید برجام منطبق با عزت ملت ایران نیست، نمی‌گذارم یک عده افراطی به امید ملت ضربه بزنند، هر کس به برجام ایراد بگیرد، من بعدا جوابش را می‌دهم... (حالا بماند که من به مدل گفتمان ایشون، خطاب کردن مردم و ... انتقاد دارم و معتقدم در مورد بی‌احترامی به بخشی از مردم داره رویه احمدی‌نژاد رو در پیش می‌گیره، اون زمان به یه عده گفتن خس و خاشاک و امروز به یه عده دیگه می‌گن، افراطی و دلواپسان)
کاش آقای روحانی به جای این مدل صحبت کردن، به برخی از سوالات پاسخ منطقی و اصولی می‌دادند
چرا دولت روحانی اجازه بازرسی‌های گسترده رو می‌ده در حالی که احتمال حمله نظامی قطعی شده؟
چرا اون‌ها تحریم‌ها رو تعلیق می‌کنند و ما باید اقدامات و تعهدات خودمون رو قطعی انجام بدیم؟
اگر برجام پیروزی بزرگ ملت ایرانه، چرا از بررسی اون نگرانند؟

سوالاتی از این دست در این دولت که من خومدم به شخصه با اومدنش امید داشتم به اعتدال گرایی و آرامشی که مدت‌ها بود کمرنگ شده بود، زیادند و برای من به عنوان یک جوان ایرانی که سرنوشت کشورم برام بسیار مهمه، پیدا کردن جواب برای اون‌ها تقریبا امری محال شده...

پس به جای اینکه امروز بیایم هی در مورد این حرف بزنیم که کی هشت سال گند زد و کی با شعارهای زیبا روی خوش زندگی رو برای مردم رو کرد و هنوز شعار‌هاش توی خاطرات این کشور ثبته، بیایم دقیق بررسی کنیم مشکل کنونی واقعا از کجاست... خواهشا در این نقد‌ها یه کم واقع‌بینانه تر وضعیت حاضر رو نقد کنیم، نه اینکه صرفا فقط با مقایسه دولت‌های قبلی با هم، یه سری حرف تکراری و جانب‌گرایانه بزنیم...
من مشتاق‌تر خواهم بود اگر بحثی منطق‌وار و بدون جانب‌گرایی سیاسی رو بخونم و توی اون بحث شرکت کنم...

بولوت دوشنبه 23 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 19:08

فکر میکنم دلیل این که بعد از رفتن هر رییس جمهور ایرادات و مشکلاتش عنوان میشه. اینه که خب الان ما یه پرونده کامل دستمون هست. میدونیم از این سال تا این سال دولت دست فلان کس بوده و توی این دوره چه اتفاقی افتاده. همین منی که الان در ظاهر دارم سنگ روحانی رو به سینه میزنم این دوره ی 4 ساله ش که تموم بشه کلی ایراد و اعتراض خواهم داشت. ریاست جمهوری مثل امتحانه. شما تا وقتی برگه ی کامل رو از دست ممتحن نگرفتی نمیتونی نمره بدی و قضاوت کنی. شاید دو سه تا سوال اول از قسمتی باشه که توش ضعیف بوده. سوال های آخر رو خوب جواب بده. یا نه کل سوال ها رو خوب جواب نده. ولی قضاوت اصلی رو در مورد عملکر اون ممتحن ما فقط وقتی میتونیم بکنیم که از روی صندلی بلند بشه و ورقه ش رو تحویل بده.
خب اینکه بعد از تموم شدن دوره ی یه دولت بیشتر ایرادات گفته میشه ممکنه دلیلش این نباشه که مردم ایراد گیرن. ممکنه دلیلش این باشه که دولت های ما بیشتر ایراد دارن تا نکته ی مثبت.
من طرفدار روحانی نیستم. برعکس فکر میکنم ردای ریاست جمهوری همون جور که قواره ا.ن نبود. قواره روحانی هم نیست.(بهش رای هم دادم. ولی خب از بین گزینه های موجود مجبور بودم یکی رو انتخاب کنم. با وجود این که برای ریاست جمهوری مناسب نمیدونمش ولی به نظرم گزینه موجودی بهتر از روحانی نبود.) ولی فعلن روحانی رییس جمهوره. باید صبر کنیم ببینیم آخر کار چی قراره تحویل بده.
من طرفدار خاتمی هم نیستم. برعکس کلی هم به خاطر سیاست های داخلی غلطش ازش شاکیم. این که سیاست خارجی مقبولی داشتیم دوران اون و این که وضعیت اقتصادی نسبتن مقبولی داشتیم. دلیل نمیشه اشتباهات داخلیش رو نبینیم. مشکلات ناشی از تحریم و مشکلات اقتصادی رو میگیم میراث ا.ن ه. اما به این قسمتش که ا.ن میراث اشتباه های خاتمی بود توجه نمیشه. خاتمی بود که با اشتباهاتش ردای ریاست جمهوری رو تقدیم ا.ن کرد. همین مسئله کافیه که بگیم خاتمی رییس جمهور خوبی نبوده. وگرنه اگه کشور رو درست اداره کرده بود اگه واقعن سطح خواست و سلیقه مردم رو بالا برده بود. مردم بعد از آدمی مثل اون نمی اومدن به ا.ن راضی بشن.
در مورد مسئله ی برجام هم من نظرم به دلواپسان نزدیک تره. ما هشت سال مصیبت کشیدیم و در آخر هیچ به دست آوردیم. اصلنم براش خوشحال نیستم. خوشحالی بقیه رو هم درک نمیکنم. (من به اساس وارد شدن به این روند انرژی هسته ای طلبی که کار رو به اینجا رسوند اعتراض دارم.)
ولی خب میتونست و میتونه بدتر از این هیچ هم بهمون برسه. جلوی بدتر از اون هیچ گرفته شد. وگرنه چیزی که ارزش مصیبت هایی که کشیدم رو داشته باشه بهمون نرسیده. در کنارش فکر میکنم که اجازه ی این توافق از مرجع بالاتری گرفته شده. گفتم چه اون موقع که انرژی هسته ای حق مسلممون بود چه الان که مثلن نرمش قهرمانانه کردیم داشتید اوامر دیگری رو اجرا میکردیم. فقط متاسفانه اون دیگری توی سایه س. تقصیر تحریم ها و تحسین توافق به ا.ن و روحانی رسیده. وگرنه اینا اینجا سیاست گذار نیست. فقط اجرا کننده سیاست ها کلان نظام هستن. یه اصطلاح جالبی داشت خاتمی. اینا تدارکات چی هستن.

رگبار سه‌شنبه 24 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 17:08

ممنون و سپاس از ستاره و بولوت گرامی که کلی روشنگری کردند. کامنتهاتون خطاب به هم بود و من به بخشهایی از همه اش موافق و با بخشهایی هم همرای نبودم اما عالی بودند . مخصوصا بولوت که کلی زحمت کشید